Zo’n fietsroute is ook goed voor onze aardrijkskunde, vooral topografie. De route voert nu naar de Neckar, een van de zijrivieren van de Rijn en naar Heidelberg. Voor ons een goede plek om met Gorgias en Elmy de toerist uit te hangen. Heidelberg is een mooie, oude stad. Eind zeventiende eeuw is ze twee keer veroverd en verwoesd door Fransen en daarna weer ogebouwd. In de tweede wereldoorlog is ze behouden omdat de Amerikanen haar al aangewezen hadden als hun toekomstig hoofdkwartier. Een stad waar ook de basis ligt van de Heidelbergse catechismus en waar het eigenlijk te warm was om veel te doen.
Vandaag scheidden onze wegen zich weer en wij volgen de Neckar stroomopwaarts. Een route door mooie landschappen, wat kleinschaliger dan de Rijn, met van die pittoreske dorpjes met vakwerkhuizen en een kasteel boven op de berg. Alleen de stoomtrein die je zou verwachten is vervangen door een intercity.
We peddelen lekker door. De hoeveelheid tegenliggers is veel minder dan bij de Rijn. Wel komen we af en toe een zaterdagochtend-senioren-fietsclub tegen. Een keurig rijtje fietsers, allemaal beetje angstig kijkend, krampachtig sturend, met voorop een ferm type met een geel hes aan. Ze stralen een soort van opluchting uit als het hen lukt ons onbeschadigd te passeren. Dat levert weinig problemen op want de meeste paden, verhard en half verhard, zijn breed genoeg.
Ons doel van vandaag is een camping na 75 kilometer. De website ziet er goed uit en we hebben het plan er twee nachten te blijven. Dat wil zeggen, tot we de camping zien. Er is een nieuwe eigenaar, het hokje van de receptie zit helemaal dicht en vanuit de eerste caravan naast de ingang meldt een dame ons dat we bij haar een tientje per persoon per nacht kunnen betalen. We fietsen eerst een rondje over de camping. Het blijkt een soort semi-permanent bewoond kamp te zijn, met bij elke caravan een eigen generator. Alleen de sloopauto’s ontbreken nog aan het beeld. We voelen ons niet helemaal de doelgroep en besluiten 12 kilometer door te fietsen. De entree van de volgende camping is niet een van de gastvrijste, met draaihekken en slagbomen, maar er is plaats en de douche is warm. Eén nacht kunnen we het hier wel uithouden, zelfs als de dame uit de kantine gaat zingen bij een keyboard en iedereen spontaan de foxtrot danst op Duitse jaren-60 liedjes.