Florence is druk en vol en we zijn er al eerder geweest, dus we blijven niet. We gaan op een terrasje bij de Duomo zitten om ons te vergapen aan alle toeristen. Het is vooral de lift van ons hotel die indruk maakt. Het is zo’n James Bond lift met twee deurtjes die allebei dicht moeten. En de lift is zó klein dat er maar één fiets tegelijk staand op het achterwiel in kan.
Met uitzicht op de Ponte Veccio fietsen we over de Arno de stad uit. De weg is meteen steil. En past bij het klassieke beeld van Toscane, smal, met muurtjes langs de olijfboomgaarden. Het is warm vandaag, zo warm zelfs dat we een middagdutje in de berm kunnen doen. We vinden een mooi plekje, net vóór die aangekondigde helling van 15%.
We doen een tussenstop bij het beeld van een haan, ergens tussen Florence en Siena. Ooit was er strijd tussen beide steden over de grens. Ze losten het op door twee ruiters elkaar bij het kraaien van de haan tegemoet te laten rijden. Waar ze elkaar zouden ontmoeten kwam de grens. Het mooie van het verhaal is het addertje onder het gras. Hier was het addertje Florentijns. Zij kozen een zwarte haan, die ze een paar dagen zonder eten opsloten in een donkere schuur. Natuurlijk begon hij te kraaien toen de schuur midden in de nacht open ging. De Florentijn vertrok dus lekker vroeg, met als gevolg dat de grens niet in het midden ligt. Voor ons betekent dit dat we al ruim over de helft van de route zijn. Bij de haan zit nog een fietser, een Nederlander uit Nieuw Zeeland. Hij is speciaal vanaf de andere kant van de wereld gekomen om met Reitsma vanuit Nederland naar Rome te fietsen. Ook hij heeft last van het weer. Vanwege kou en regen heeft hij zelfs een stuk in Duitsland met de bus gedaan.
De bed & breakfast in Siena ligt in het centrum. Deze zit diagonaal aan de andere kant van de stad. Dat betekent dat we dwars door voetgangersgebied fietsen, of beter gezegd door van die mooie middeleeuwse straten vol voetgangers, waar ook fietsers en automobilisten langs mogen. Dat betekent ook dat het grotendeels eenrichtingsverkeer is. Onze route houdt daar geen rekening mee, de agente voor het politiebureau wel. Ze maant ons af te stappen en te gaan lopen. En eigenlijk is dat op het laatste steile stukje helemaal geen straf.