Haan

De eerste echte fietsdag op Bali. Met druk verkeer gaan we de stad uit, al is wel duidelijk dat het vooral de locals zijn die al wakker zijn. Overal zien we tempels, met offergaven: Kleine bakjes met bloemen, wat rijst en soms een snoepje. Het zijn overigens niet alleen de goden die hiervan genieten, soms zie je ook hanen de rijst eruit pikken. Het is bewolkt, nog geen dertig graden, eigenlijk wel een beetje fris.Onze eerste stop is Tanah Lot. Natuurlijk stappen we af voor een bezoekje. Het is een belangrijke, historische hindoetempel op een eilandje voor de kust. De bewaker bij de entree herkent ons als Nederlanders aan hij het merk van de fietsen. Het eilandje is nu even geen eiland, maar dat berandert want het wordt vloed, het water stijgt langzaam. Qua toeristenaantal is het sowieso vloed. Ze staan zelfs in de rij voor de bron met zoet water. Als je je daarmee wast, krijg je een paar rijstkorrels op je voorhoofd en een bloem achter je oor. En je mag een stukje van de trap naar de tempel op. De tempel zelf is voor ons als toerist buiten bereik.

We fietsen door en blijven ons verbazen over de hoeveelheid tempels. Als we een rijtje gekleurde parasols zien, stoppen we om te kijken. Hier staat niet alleen een tempel, maar ook een arena voor hanengevechten. We vallen met onze neus in de boter. Alle bankjes zitten vol en juist op dit moment worden er hanen gekeurd voor het volgende gevecht. Het is duidelijk dat ze gelijkwaardig moeten zijn en voldoende vechtlustig. Zo mag de eigenaar van een haan, ook de haan van de tegenstander vasthouden en keuren. De man naast ons meldt dat hanengevechten echt bij Bali horen. 

Als de keuze voor twee kemphanen gemaakt is, komt de map met de messen te voorschijn. Een van de achterpoten wordt gemeten en een passend mes wordt uitgezocht. Met een mooi rood draadje wordt het om de poot gebonden. Met wat pleisters worden de losse eindjes afgedekt. De haan is er klaar voor. Maar het publiek nog niet. Nu kan er gewed worden. Voor beide hanen worden aanprijzingen gedaan en bankbiljetten geworpen. Ondertussen worden de hanen nog wat opgejut en dan gaat het los! Een boel geklapper, geschud van veren, een bloedspoor. Er is een duidelijke winnaar. De strijd wordt gestaakt. Het mes wordt voorzichtig los gemaakt van de poot van de winnaar.

Een vrouw van een van de kramen langs de arena loopt naar boven en krijgt de verliezende haan in handen gedrukt. Ze loopt weg. Het beest krijgt nog een flinke snee over de borst. Terwijl hij nog stuiptrekt wordt hij ondersteboven in een gereed staande pan kokend water gestopt. Hij beweegt niet meer als hij in de emmer water met citroenen ernaast gestopt wordt. Hup, meteen plukken die loser!