Jezersko – Lavamünd
Meteen vanaf de camping klimmen we. Met vijf haarspeldbochten gaan we omhoog. In elke bocht geeft een bordje de hoogte aan. Na vijf kilometer kruisen we de grens met een pas op 1218 meter. Van daaraf gaan we, in Oostenrijk, met haarspelden weer naar beneden. We raken de tel kwijt, de bochten blijven komen. We dalen meer dan 600 meter.
Er schijnt een beer in dit gebied te zitten. Hij heeft een schaap van de campingeigenaar te pakken gehad. Het is een mooi verhaal, maar wij horen hier niets dan het grommen van motoren. Ze gebruiken deze zondagochtend om in grote getalen met veel herrie en hoge snelheid de bochten te nemen. Zouden ze echt zo vertrouwen op Sint Christoffel?
Het eerste dat opvalt in Oostenrijk zijn de vrijliggende fietspaden. Ze worden goed gebruikt. Opvallend zijn de dikke buiken op de elektrische mountainbikes. Dit zullen ook wel zondagrijders zijn.
Net als in Slovenië staat het ook hier vol met kapelletjes. Het lijkt of ze vooral in scherpe bochten staan. Dat lijkt effectief, degene die de bocht mist kan meteen door naar de hemelpoort. We rijden relaxt, we blijven beetje bij beetje dalen. We kunnen dit nog kilometers volhouden, maar helaas is daar al de enige camping die we in de wijde omtrek konden vinden.
