We zitten lekker op tijd op de fiets en het gaat meteen over prettig kleine weggetjes. Het beeld is vergelijkbaar met de afgelopen dagen, soms droog en dor, bijna herfstig, elders geirrigeerd en fris groen. Ook in de dorpen beginnen we het beeld een beetje te herkennen. Aan het begin van een dorp staat een grote foto van de koning onder een afdakje. In de korte tijd dat hij aan de macht is heeft hij al genoeg zon gehad, hij begint wat te verbleken. Langs de straten staan vooral stenen huizen van één verdieping, een voortuin met bloeiend spul, vaak een altaartje en een vuilnisbak aan de straat, gemaakt van gerecyclde vrachwagenbanden. Natuurlijk staan er genoeg borden met aanwijzingen, volledig onbegrijpelijk voor ons. Alleen de cijfers herkennen we. Midden in het dorp is een crosswalk, bij de school. En natuurlijk is er een tempel, met nog een foto van de koning. We stoppen bij een marktje, op zoek naar bananen. We vinden er geen. We proberen er naar te vragen en worden doorverwezen. Dat blijkt een restaurantje. Als we doorfietsen vinden we wel bananen, maar veel te groen. We stillen onze trek met zoete kleefrijst in bananenblad.
De route is rustig en simpel. Dan staat er een rode aankondiging midden op de weg. Onbegrijpelijk. Gewoon er langs fietsen, we zien wel waar het schip strandt. Dat blijkt een paar kilometer verder, waar het irrigatiekanaal aangepast wordt. Een paar kilometer om lukt prima met hulp van Garmin. Het is allemaal heel relaxt. Na een kilometer of zestig stoppen we voor een lunch. Het ruikt lekker in het restaurantje, maar wat kunnen we eten? De oplossing is simpel, we wijzen naar hetgeen de dame naast ons eet. Het blijkt een heerlijk miesoepje te zijn, een prima basis voor het laatste stukje.
Langs de weg zien we regelmatig een bordje van het department of rural roads met natuurlijk een afbeelding van boeddha. We lachen daar om, het klinkt als the ministry of funny walks. Maar eerlijk gezegd zijn het wel de betere wegen. Ze zijn herkenbaar aan een naam met 4 cijfers. De wegen met drie cijfers zijn eigenlijk al te groot. De 3033 van vandaag voert ons naar Thaton. We overnachten eindelijk weer eens in een klein stadje met een echte naam. We hebben het plan hier de boot naar Chiang Rai te pakken over de Kok, een mooie manier om onze rustdag in te vullen.
