Bratislava – Wenen
De stad is nog niet echt wakker als we weg rijden. We stappen even af bij Cumil, de man die uit de rioolput kijkt. De vraag is of hij uitrust van zijn werk of dat hij onder rokken gluurt. Het is een van de beroemdste beelden van de stad en we moeten op onze beurt wachten om een foto te nemen.
Over de Donau rijden we de stad uit. Onder de autoweg hangt aan beide kanten van de brug een fietspad. Van hieraf rijden we op de dijk langs de Donau. Ter hoogte van de grens is een stuk van het Ijzeren Gordijn zichtbaar gehouden, met een grote bunker en stalen versperringen. Nu fietsen we door zonder dat er zelfs maar een bordje van een grensaanduiding staat.
We komen twee gasten tegen met een hoverboard, zo’n skateboard met een motortje. Een van hen vertelt dat hij de tachtig haalt. We vragen niet hoe het zit met vallen, maar kijkend naar zijn gebit hebben we zo onze theorien. Hun ervaring is dat het fietspad naar Brno en Praag fantastisch is, veel beter dan dat langs de Donau. Voor ons is dit voer voor twijfel, want we hebben de knoop nog niet doorgehakt hoe we verder gaan.
Het fietspad loopt over de Donaudijk door de Donauauen. Dit is een groot natuurgebied in de uiterwaarden van de Donau. Het is een Freier Fluss project, de Oostenrijkse variant van Ruimte voor de Rivier. Het verbaast wel dat in de uiterwaarden zo veel bos staat, dat we de Donau niet kunnen zien.
Het lijkt er op dat iedereen op zondag een stukje over de dijk fietst. Ze rijden allemaal naar Hermi’s Radlertreff met Bier von Fass en worstjes met mosterd en zuurkool. Het terras zit vol fietsers. En van hier af werpt de stad langzaamaan haar schaduw vooruit. We passeren chemiebedrijven met hekken en scheermesjesprikkeldraad, er is steeds meer te doen op de oevers en we zien de hoogbouw van Wenen steeds dichter bij komen. Tijd voor Wiener Schnitzels, Sachertorte en een dagje cultuur snuiven!
