13 augustus, Nkingo – Lake Nkuruba
We gaan op het gemak weg want het is niet ver vandaag. We fietsen meteen via de doorgaande weg het Kibalepark in. Aan twee kanten van de weg hebben we een muur van groen. Zoveel tinten. Zo veel soorten begroeiing. Zo veel geluiden. We zien bavianen langs de weg. Ze duiken weg als ze ons zien. Wat verderop staat er een langs de kant. Ik stop en wacht. De Oegandezen uit de passerende taxi roepen dat ik gewoon moet doorfietsen. Dat doe ik dan, maar wel op gepaste afstand.
Veel te snel naar onze zin rijden we het park uit. De theevelden die we nu passeren zijn weids en open. Langzaam klimmen we. We maken foto’s bij een kratermeer. Er stopt een pick-up. Een man stapt uit en begroet ons als oude vrienden. Wat blijkt, we hebben hem twee dagen geleden gezien toen we een rolex aten.
We passeren een marktje. Alle soorten aardappels staan gestapeld in bakjes langs de weg. Vlak erna slaan we links af. Van hier af rijden we onverhard. En steil. En mooi. We komen vijf Baskische vrouwen tegen die aan het sleutelen zijn aan hun in Kampala gekochte fietsen. Ze maken zich weinig zorgen, twee van hen hebben ervaring als fietsenmaker.
Het kamp waar we uitkomen valt wat tegen. Er is gedoe met onze reservering. Dan blijkt dat we twee dagen te vroeg zijn. We balen van onze stommiteit. Gelukkig kan alles aangepast worden. Morgen kunnen we inderdaad met de auto op safari. Gaan we beestjes kijken als echte toeristen en zijn we niet zelf de attractie.
We hebben een rustige middag, die wordt afgesloten met apentheater. Rond het kamp lopen veel vervetapen. Pikant detail, ze hebben echt blauwe ballen. En als er ergens voedsel ligt weten zij het te vinden. De afgesloten prullenbak is hun uitdaging.
In de bomen om ons heen springen zwartwitte en rode colobusapen. De takken ruisen en buigen bij de sprongen die gemaakt worden. Het is pure acrobatiek.
