14 februari naar Kanyakumari
Om 7 uur zitten we aan het ontbijt. Het is nog heerlijk fris buiten, maar voor hier is het duidelijk nog te vroeg. Als we wegrijden zien we hoe iedereen aan de dag begint. In de berm worden kleine hoopjes afval verbrand. Kinderen staan langs de weg te wachten op de schoolbus. Ze zijn keurig in uniform en veel meisjes hebben grote witte strikken in het haar. Met deze hitte blijft het verbazingwekkend dat de dag niet eerder op gang komt.
We hebben vandaag een flinke afstand te doen. De hoogtemeters zitten gelukkig vooral in het eerste deel. En dan vooral in zo’n mooi klein weggetje met van scherpe hellingen. Naast ons zien we nog een stevige bult, een uitloper van de West-Ghats. Hier zit ook een natuurreservaat met tijgers. Wij zien alleen wat aapjes.
Het fietsen gaat soepeler dan gisteren. En vanaf een kilometer of dertig is het vooral vlak. We rijden langs een groot stuwmeer. De uitzichten worden steeds beter. Vanaf hier zien we rijst, palmen en bananen. We kruisen een irrigatiekanaal met een mooi rijtje huisjes. We zien weer heel veel tempels, van allerlei geloofsuitingen, waarbij de felgekleurde hindutempels toch het meeste indruk maken.
Als we stoppen om wat te drinken is het ook weer één groot feest. Bij de eerste krijgen we een onduidelijke homp deeg. Ik moet even een drempel over maar dan blijkt het zoet en met noten gevuld. Bij een volgend tentje komt iemand aan tafel zitten voor een praatje en hij biedt ons spontaan gebakjes aan.
We stoppen voor de lunch bij wat een lokale take away is. Aan de lopende band worden bananenbladen met rijst gevuld en met kleine bijgerechten. Het geheel wordt in een krant gewikkeld en met de brommer weggebracht. Wij eten ter plekke. Natuurlijk ook van een bananenblad. Het ziet er prima uit, maar blijkt ongelooflijk scherp. We krijgen een soort karnemelk om het te blussen. Wat hem betreft eten we niet genoeg, we krijgen ook nog een vissekop. Als we er niet meteen aan beginnen moedigt hij ons aan het toch echt te proberen. Hij belooft ons de volgende keer dat we komen voor ons iets minder scherp te koken.
Het laatste stuk rijden we langs een irrigatiekanaal. Het is lekker vlak en vanaf het water komt wat verkoeling. Regelmatig zien we traptreden het water in, om te kunnen wassen. We zijn niet brutaal genoeg om hier foto’s van te maken.
Eindpunt van vandaag is Kanyakumari, het meest zuidelijkste puntje van India. Hier komen de Arabische zee, de golf van Mannar en de Indische oceaan samen. De twee kleine eilandjes voor de kust zijn een belangrijke bedevaartsplek voor Hindus. We fietsen er langs. Het is duidelijk een belangrijke plek, het is hartstikke druk.
In Kunyakumari kun je zowel de zonsondergang als de zonsopgang zien. Een goed uitzichtspunt in de avond is Kovalam. Eerlijk gezegd vraag ik me af of ik er heen wil, maar dit is India. Het strand is vol mensen die allemaal foto’s maken van de zonsondergang en van zichzelf. En als de zon eenmaal weg is, wil iedereen met ons op de foto.
