17 augustus Caprarola – Rome
We hebben de vaart erin. Vandaag willen we Rome halen. In Nepi kan er nog net een foto af voor we verder rijden. De thermometer zit ons op de hielen.
We passeren Valle del Treja, een groot natuurgebied. Het verbaast dit zo dicht bij Rome te vinden. We herkennen een Mariakapelletje van een eerdere reis. Even zijn er twijfels bij de route als ik een bord zie einde Rome/begin Viterbo, maar we rijden goed. We ploeteren steil omhoog. Daar ligt, mooi en oud, Calcata Vecchia in de bocht.
In Formello wordt juist de weg versierd als we aankomen. Dat past wel, vanaf hier gaan we alleen nog maar dalen. We hobbelen over de via Cornelia. De parasoldennen bepalen het beeld en hun wortels het wegdek. We passeren het trainingscentrum van SS Lazio. Carry heeft hier wat onverwerkt verdriet over Feyenoord. Dan beginnen de buitenwijken van Rome. Tussen spoor en snelweg hebben we een eerste blik op de Tiber. De snelwegen draaien als spaghetti, gelukkig ligt er een fietspad.
In een rustig hoekje staat een kraantje. Met wat andere fietsers zoeken we verkoeling. Vanaf hier rijden we over de dijk. We begonnen in Zwolle op een dijk en zo rijden we nu ook het laatste stukje. Garmin meldt een temperatuur van 44,9 graden. In de verte zien we de St. Pieter. Maar we willen schaduw, airco, een siësta. We gaan eerst naar de camping.
Hoe simpel het ook klinkt, zo ingewikkeld is de realiteit. We hebben meerdere routeomschrijvingen naar de camping en ze zijn allemaal even onduidelijk. Het lukt ons ook nog elkaar hier kwijt te raken. Resultaat is dat ik dwars over de snelweg ga en dat Carry zijn fiets over de vangrail tilt. Maar we komen er allebei.
Aan het begin van de avond zijn we afgekoeld. We lopen wat verloren over de camping, we hebben niet het gevoel echt in Rome te zijn. We kijken elkaar aan, we kunnen ook nú naar de St. Pieter fietsen.
We stappen op. We doen weer iets ingewikkelds bij de snelweg. Dan rijden we langs de Tiber. Dit is Rome! Het schemert al als we aankomen in Vaticaanstad, eindpunt van deze reis.
