We ontbijten in de zon. Op de achtergrond zien we nog een van de vulkanen. Vandaag rijden we naar beneden. We zitten nu nog op 2280 meter en zullen flink dalen. We hebben nog niet bedacht waarheen we gaan. De weg is goed en heerlijk rustig. Het daalt soepel. Deze weg gaat door naar Kigali. De route is zo mooi, we kunnen ons voorstellen dat we deze weer terugzien bij het WK wielrennen. We zoeven naar beneden. We hoeven niet te trappen, sturen is genoeg. Naast ons ligt een dal. De hellingen zijn intens groen, met terrassen en landbouw. We zien weer fietsers met melkbussen. Koeien zien we amper, blijkbaar staan de meeste bij het huis. Ook hier staan, net als in de rest van Rwanda, verwijzingen naar genocide memorials.
We dalen. De begroeiing verandert, we zien weer bananen, palmen. En steeds weer stoppen we om ons te vergapen aan het landschap.
Dan draaien we de grote weg af. Vanaf hier rijden we onverhard. De weg is rood en min of meer vlak. Naast ons liggen rietsuikervelden. Wat verder vult Lake Muhazi kilometerslang het dal. De weg is rustig. Het is lunchtijd. Kinderen in schooluniform lopen ons tegemoet. De heuvels zijn hier echt weer glooiende heuvels. We praten met een Belgische fietser, die op weg is van Kenya naar Zuid Afrika. Dan vinden we een hotel. Het is een mooie plek aan de rivier, hier blijven we.
