Lavamünd – Leibnitz
We starten langs de rivier de Drau. Zo gauw we de Sloveense grens oversteken wordt het de Drava. De eerste stad waar we doorheen komen is Dravograd. Dit doet denken aan Leningrad en Stalingrad en voelt erg ver weg. Van een fietspad langs de rivier verwacht je dat het steeds dicht langs de rivier loopt. Voor de autoweg klopt dat. Het fietspad loopt hoog over de helling, maar de turqouise Drava blijft zichtbaar.
We draaien af van de Drava. In zes kilometer klimmen we bijna 300 meter. Het is maandag, vandaag zijn er amper motorrijders. We delen de haarspelden vooral met vrachtwagens. Op de Radjle is een heuse douanepost, met twee douaniers. Carry is als eerste boven, mét de paspoorten. Hij gaat achter het hokje staan en vraagt de douaniers me streng te controleren. Maar helaas voor hen, als ik Carry niet zie draai ik om om hem te zoeken. Het komt niet in me op om in mijn eentje door te rijden en aan mijn paspoort denk ik al helemaal niet.
De Oostenrijkse huizen zitten wat strakker in de verf dan die in Slovenië. De kleuren zijn duidelijk aanwezig. Een voormalig buurman zou zeggen dat je met zo’n kleur de risé van de straat bent. Hier heeft de hele straat een kleurtje. De namen van de dorpen zijn niet zo kleurrijk. Van elk dorp is er een Ober en een Unter variant. Soms wijkt het af. Zo fietsen we over de Kleinklein Radigeweg van Kleinklein naar Grossklein en vragen we ons af hoe het volgende dorp gaat heten.
Ze zeggen dat in dit deel van Steiermarken veel wijngaarden zijn. We zien ze niet. We zien vooral mais. Velden vol. We rijden door lanen van metershoge mais. Er liggen wat velden pompoenen tussen. Als we de aankondigingen langs de weg moeten geloven is de pompoenpitolie van deze regio bijzonder, maar wat ons betreft overheerst de mais.
