3 februari Munambam – Thrissur
Vandaag rijden we naar Thrissur. We buigen vrij snel af van de kust en fietsen door het binnenland. Het is één uitgestrekt woongebied met veel winkeltjes. We rijden over smalle verharde weggetjes langs huizen met veel groen. Niet dat iedereen een grote tuin heeft, maar er staan veel bomen en struiken rond de huizen. Veel mensen hebben een halfhoge muur om de tuin dus de weg is heerlijk onoverzichtelijk. Bij elke bocht is het de vraag hoeveel tuktuks en brommers ons tegemoet komen.
We stoppen bij een bakkerij om wat te eten. Het wordt vers limoensap en een chapatti, met een scherpe vulling. Ik voel de kip gloeien in mijn maag. Verderop spelen ze cricket, het deelstaatkampioenschap onder 13. In de brandende zon ziet er vooral heet uit.
Nog steeds pak ik bij bochten regelmatig de verkeerde afslag. MapOut als navigatie is mijn vriend nog niet. We hebben wel echt een navigatiesysteem nodig, want de borden zijn onleesbaar. Wat je ziet is overigens geen Hindi maar Malayalam, de taal van deze deelstaat.
In de buurt van Thrissur rijden we nog een stuk door de rijstvelden. De rijst is bijna rijp. Hier komt de wind van ver en het is minder heet. Het laatste deel is ploeteren. Er moet eerst veel koude cola in voor ik me waag aan het laatste stuk.
Aan het eind van de middag lopen we Thrissur nog even in. De duizendjaar oude Vadakkumnathan tempel, komen we niet in zonder Hindoelidmaatschapskaart.
We slenteren wat rond. We steken de drukke weg onderdoor met voetgangerstunnels en doen een rondje over de markt. De verschillende kruiden zijn fantastisch. We proeven een onduidelijk vruchtje voor de viscurry en bittere mango.
Er is een oploopje bij iemand die 102 uur gevast heeft om zijn doel kracht bij te zetten. Hilarisch is dat Carry begrepen heeft dat hij strijdt tegen de vervuiling en dat hij volgens mij alcohol wil uitbannen. En in beide gevallen zijn ze hier aardig op weg, in het restaurant is geen bier te krijgen en de stad is opvallend schoon.
