Regen

Het waren geen olifanten gisteravond, maar waterbuffels. Het zijn imponerende beesten, maar tóch ze zijn net iets minder bijzonder. Wat wel bijzonder was, waren de acht andere Europeanen in het restaurant. Dit was de eerste keer dat we niet de enige buitenlanders zijn. Na Covid en de politieke onrusten van vorige zomer ligt het toerisme behoorlijk op zijn gat. De economie gaat sowieso niet goed. Mensen vertellen hoe de prijzen omhoog schieten. Het vertrouwen in de regering is zeer beperkt. Op straat staat regelmatig ‘Go home, Gota’ geschilderd. Dat heeft Gota inmiddels nogal vrij geinterpreteerd, hij heeft zijn zakken gevuld en is naar de VS vertrokken.

Het is grijs en bewolkt als we weg fietsen. Er hangt regen in de lucht. We rijden over de dijk langs het meer. Er staat een bord dat vanuit dit meer zo’n 8000 ha geirrigeerd wordt. Kijkend naar de dikke bomen die in het talud staan vragen we ons af wanneer dit meer is aangelegd. De bui barst los. Een regenjas is niet nodig, het is niet koud en het zweet in zo’n jas doet niet onder voor een beetje bui. Het regent niet lang, maar het lijkt of alle beesten schuilen vandaag. We zien amper apen en de beloofde varanen houden zich allemaal schuil.

Ook vandaag rijden we over fantastisch mooie, kleine binnenwegen. Meestal is het prima asfalt, maar er is ook een stuk waar het aafalt uiteen gevallen is in zijn oorspronkelijke componenten. Ofwel we duiken in kuilen en schuiven over zwarte rolkeitjes. Net als we willen stoppen voor een kokosnoot barst de volgende bui los. We kunnen precies schuilen in het stalletje.

Er komt steeds meer reliëf in het landschap. Voor de rijst betekent dit dat de velden steeds meer de vorm van terrassen krijgen. En zelfs op een grijze dag als vandaag springt het heldergroen van de rijst eruit.

We fietsen de eerste helling van 10%. Blijkbaar straal ik uit dat het niet mee valt, want de man op de brommer die me inhaalt, vraagt of ik hulp nodig heb. Het klimmen valt niet tegen, maar ik voel me wel wat hulpelozer op een traject met duidelijk olifantensporen. Alsof het wat uitmaakt dat ik hellingop niet kan versnellen. Maar ook de olifanten schuilen voor de regen.

We zien geen plek om te lunchen. Wel staat er een stalletje met vers fruit. Met zijn tweëen eten we een hele ananas, terwijl het alweer begint te regenen. Nu houdt het niet meer op. We klimmen naar het hotel. We hebben een fantastisch uitzicht over de heuvels en de jungle – én een föhn om onze schoenen te drogen.