22 augustus Masindi – Murchison Falls
Om half 7 rijden we weg voor een chimpanseetracking. We pikken een gids op en rijden dan door de suikerrietvelden naar een bos. Het is duidelijk dat aan alle kanten het suikerriet oprukt en dat het bos onder druk staat. We lopen achter de gids aan over een smal paadje het bos in. Binnen de kortste keren ben ik mijn oriëntatie helemaal kwijt. Ineens wijst hij naast ons. Geruisloos loopt een chimpansee voorbij.
Er moet een groep chimpansees zijn. We horen hen roepen in het bos. We ploeteren achter de gids aan door de jungle. We zien al lang geen paadje meer. Onze schoenen zijn onherkenbaar door de blubber. Dan wijst hij omhoog. In eerste instantie zien we alleen takken schudden, dan zien we de chimpansees. Er zit een jonge aap vruchten te eten, de resten vallen om ons heen naar beneden. Een volwassen man zit verderop in een boom. Een kleintje oefent aan de lianen. Uiteindelijk bestaat de groep uit zeven chimpansees en we kijken onze ogen uit.
We drinken koffie in de stad en vervolgen onze weg naar Murchison Falls. Het grootste park van Oeganda is ruim groter dan de provincie Overijssel. Het is 70 kilometer rijden naar onze accomodatie. Regelmatig zitten er bavianen op de weg. Die horen er inmiddels zo bij dat we niet stoppen voor foto’s maar er met een bocht omheen rijden.
Vanmiddag doen we een Nijlcruise. Onderweg zien we natuurlijk nijlpaarden, een olifant, veel wevervogels, zeearenden en een gigantische nijlkrokodil. Op de oever steekt een giraffe haar nek boven de struiken uit.
Aan boord stijgt de stemming. Het Nijlbier vloeit rijkelijk en niet alleen bij de aanwezige Russen. Het bier is op voordat de waterval in zicht is. Er wordt een ander bootje geënterd om de biervoorraad aan te vullen.
In de verte zien we de nevel boven de waterval hangen. Hier perst de Victorianijl zich met 300 m3 per seconde door een opening van 6 meter. Het is indrukwekkend. Op de Amerikaan naast me maakt het meer indruk dan de Niagarawatervallen.
Tot slot van vandaag maken we een rondje door het park. Het is veel groener dan eerder in Queen Elizabeth NP. Er zit zo veel wild. Er zijn weer andere soorten antilopen: oribi, de kleinste en Jackson hartebeest waarvan beide sexen hoorns hebben. En natuurlijk waterbock en Ugandan cob.
We zien giraffen, olifanten en waterbuffels. En allerlei vogels, de zwarte piapia op de rug van de olifant, grote grondneushoornvogels en van alles meer. Het is genoeg om je ogen uit te kijken. Onze chauffeur had nog gehoopt op een grote kat, maar die zijn onvindbaar. Voor ons is het prima zo. We drinken een Nijlbiertje en kijken naar de waanzinnige sterrenhemel.
