Feestje

We zaten op de veranda van de wisma te wachten op het avondeten, tenminste dat dachten we. Maar dat hadden we niet helemaal goed begrepen. De dochter des huizes vertelde dat we waren uitgenodigd voor de bruiloft van de zoon. Zelfs in onze toeristenoutfit waren we welkom. We mochten meerijden met de vader van de bruidegom. Ter plaatse bleek dat dit nog niet de bruiloft was maar de ‘vrijgezellenavond’ waar alle familieleden kwamen eten. Wij waren ere-gasten en werden verzocht ons te goed te doen aan al het lekkers. Natuurlijk werden er veel foto’s van ons met iedereen gemaakt. De zoon des huizes was traditioneel en erg mooi aangekleed met veel rood en goud. Gaaf om erbij te zijn, maar tegelijkertijd ook een beetje ongemakkelijk, want uiteindelijk snapten we niets van hetgeen er gebeurde of van wat er van ons werd verwacht.

Vandaag weer lekker gefietst. Eerst een aantal pittige hellingen, daarna een vlak stuk door een dal. Zelfs wind mee, wat een feest. En steeds weer waanzinnig mooie uitzichten. Dat werd nog beter toen we park Bantimurung binnen fietsten. Geen apen gezien, alleen een bordje dat we ze niet mogen voeren. Maar de natuur was fantastisch, uitbundig groen en groot en hoog. De weg was smal, tussen de rotsen door. Het was af en toe druk met auto’s, in van die lange rijen achter de langzaamste vrachtwagen. Als die auto’s dan gaan inhalen, voel je je als fietser toch wel een kleintje. 

Het park Batimurung heeft een officieel bezoekersdeel. Dit is een aantal jaren geleden aangelegd, dus nu op een aantal plaatsen al weer half vergaan. We zitten in een dependance van het nieuwe hotel. Daar hadden we wel wat hulp bij nodig. Eerst zei het hotel dat er geen plaats was. Toen ging een local zich er mee bemoeien en bleek er toch plek in de dependance. Ook het park zelf binnenkomen vereiste wat hulp om de wel bizar hoge entree voor buitenlanders te omzeilen. Bezoekers komen naar het park om zijn druipsteengrotten en watervallen. Van de watervallen hebben ze een soort van super openluchtzwembad gemaakt. Van de vlinders waar het park beroemd mee is geworden zijn inmiddels 150 van de 230 soorten verdwenen, maar je kunt ze nog wel opgeprikt en wel kopen.

Ondertussen zitten we achter onze kamer op het terras en luisteren we naar de krekels en zingende studenten, die een beschaafd feestje bouwen. De studenten komen allemaal van Ambon en studeren in Makassar. Engels spreken ze bijna niet. Een gesprek leidt dan ook tot veel hilariteit en gelach.