Omrijden

We hebben de route voor vandaag klaar staan. Alleen heeft mijn matje vannacht de geest gegeven. Het had een mooi regelmatig banenpatroon, nu heeft het een dikke bobbel in het midden. Hier is niet meer op te slapen. Dus passen we de route aan. We gaan naar Braunsweig, naar de Decathlon.

Als we zitten te ontbijten komt de buurman langs, of we een fietspomp hebben. Er blijkt meer aan de hand te zijn dan een lekke band. Gisteren brak zijn voorvork en dook hij over de kop. De schade is beperkt tot een klein wondje op zijn elleboog, plus een ander frame als fiets. Hij heeft ongelooflijk geluk gehad.

We rijden de stad uit via een mooi achterafweggetje. Een man laat zijn grote herder uit. Hij monstert mij en mijn fietstassen en vraagt me of voorop de tassen voor de sixpacks bier zijn.

Na een slechte nacht schiet het fietsen niet op. We besluiten na het volgende dorp het fietspad langs de grote weg te nemen. Het fietst aardig door en het uitzicht is prima, maar het is niet leuk. Tijdens de koffie goochelt Carry wat met MapsMe, MapsOut en Garmin en we vertrekken met een aangepaste route door het bos.

Bij het stoplicht sta ik achter een politieauto. Zijn bumpersticker meldt: Schnell, schneller… Tot. Dagegen haben wir etwas! Het blijkt een campagne voor politiecontroles.

Ook Braunsweig is een hanzestad. Het is veel groter en mooier dan we verwacht hadden. Met onze aangepaste route zijn we vroeg bij het hotel. We kunnen nog niet in de kamer. Wel kunnen we ons omkleden, zonder douchen, en onze spullen achterlaten. Als we voor de deur van het hotel in onze tassen staan te rommelen naar schone kleren, voel ik me een soort van zwerver.

Dan wandelen we omgekleed de stad in. We vinden de verwachte Decathlon en prima horeca.