18 augustus Érezée – Hannuit
Het bruggetje naast de camping ligt eruit. Als we vragen naar de omleiding worden we met brede gebaren 10 kilometer omgestuurd. Een blik op de kaart en wat zeulen met de fiets beperkt het geheel tot 1500 meter extra. We stuiten meteen op een monument ter gedachtenis aan WO2. In deze hoek van Europa is tijdens het Ardennenoffensief heftig gevochten, we zien op veel plaatsen monumenten.
We rijden op het gemak door de heuvels. Er komt ons een kleine optocht tegemoet. Het blijkt een processie. De vaandeldrager kan het vaandel amper recht houden in de wind. Er lopen een paar geestelijken in uniform mee, maar verder ziet het er uit als een gezellige wandeltocht.
We hoeven niet zo veel meer te klimmen verwachten we. Dat klopt, maar dat wil niet zeggen dat er geen venijnige hellingen tussen zitten. Gisteren maakte het allemaal niet zo uit. Nu is het ploeteren en ons verbazen over hellingpercentages tot 16%. En als we ons kwaad genoeg maken lukken die ook.
Net als ik het gevoel heb dat de Ardennen vandaag winnen, pakken we weer een spoorlijn. Het lijntje omlaag richting Huy. Het is bijzonder hoe dichtvertakt het spoornet begin vorige eeuw was en hoeveel er met de komst van de auto verloren is gegaan. Het is mooi dat op zoveel plekken dit soort tracés nu omgebouwd zijn tot fietspaden.
Hellingaf rijden we Huy binnen. We betwijfelen of dit de muur van Huy is, daarvoor is het niet stijl genoeg. De huizen die er staan voldoen aan alle vooroordelen over Belgische architectuur. Huy zelf heeft wel een aardig centrum met een kasteel erboven. Er loopt zelfs een kabelbaantje boven ons. En Huy ligt aan de Maas. Die kruisen we met een grote brug.
Nu zijn we echt de Ardennen uit. De hellingen hebben plaats gemaakt voor wind tegen. De verwachting is dat die tot thuis aanhoudt. We rijden nog een stuk over een spoortraject en door de velden. We zijn allebei blij als we aankomen bij onze bed&breakfast. Het is genoeg geweest voor vandaag.