Beestenboel

We zijn in Rantepao naar de beestenmarkt geweest. En we hebben onze ogen weer eens uitgekeken. Om bij klein te beginnen, de verse vis. Aal. Meerval. Snappers. En vers betekent hier nog levend, een beetje spartelend. Af en toe gaat er een plens water over en als je klanten ziet weglopen,  is dat met een plastic zakje met bewegende koopwaar. 

Honden zie je overal. En als er bij een warung wat takjes op een staak gestoken staan kun je ze eten….

Op de beestenmarkt lopen mannen van allerlei leeftijd met een haan. Of ze zitten te kijken, peuk in de mond, terwijl ze gedachtenloos hun haan strelen. Hanen worden verkocht voor de (illegale) hanengevechten. Bij de verkoop worden de poten gekeurd door er aan te trekken en worden de vleugels gespreid om hun kracht te testen. En soms worden er twee even tegen elkaar opgehitst. 

Het meest schokkend was de manier waarop met varkens werd omgegaan. Er waren wat hokken van verkopers waar varkens in zaten, maar het grootste deel van de varkens werd ’s ochtends aangevoerd op een soort brancard. Hierop lagen de zwijnen vastgebonden voor transport. Vaak bleven ze de hele dag zo liggen. Vask in de schaduw, soms in de zon.

Hoogtepunt van de markt zijn de buffels. Honderden grote, sterk, glanzende dikbillen waren er te koop. Rustig voor zich uit starend stonden ze er. Op hun plaats gehouden met een touw aan een ring door hun neus. Speciaal gefokt voor begrafenisrituelen, met een heerlijk leven waarin ze op alle manieren zijn vertroeteld. Vroeger moesten ze werken in de rijstproductie, maar dat is gemechaniseerd met ‘Japanees buffalo’. Nu mogen de buffels het veld in om te eten wat er over is van de rijstplanten na de oogst, nemen ze een uitgebreid modderbad en worden ze door hun eigenaren dagelijks vertroeteld en gewassen. En ze brengen een goede prijs op, vanaf €2.000 tot wel €20.000. Dit laatste voor een volwassen witte buffel, met blauwe ogen en mooie, grote hoorns. 

En nu hebben we weer genoeg gekeken, de benen kriebelen. Zondag gaan we weer een stukje fietsen.