Voor we gaan dalen, moeten we eerst nog even omhoog. Vier kilometer met 5%. De man met de zeis, die ons langs ziet komen, waarschuwt dat het zwaar wordt. We trappen ons in het zweet. Na de regens van afgelopen nacht is dat niet erg, want het is nog behoorlijk fris.
Als de helling minder wordt beginnen we extra kleren aan te trekken. Uiteindelijk zoeven we met lange mouwen en een windbreker aan naar beneden. Het is geen nieuws meer als ik zeg dat het uitzicht gaaf is, dat alles groen is en dat we we blij van worden. Maar ik blijf het zeggen. Het Centraal Massief heeft ons verrast, het is veel mooier dan verwacht. En eerlijk gezegd was het ook heftiger dan verwacht.
We passeren Renaison, een mooi dorp. Benjaminse, onze routeschrijver, zegt erover ‘na Renaison gaat men definitief de hoge heuvels in’. Wij fietsen andersom en laten ze nu dus achter ons. We rijden prompt over een fietspad langs een kanaal, hoe vlak wil je het hebben? We kruisen de Loire. We komen langs een mooie negende eeuwse abdij.
Wat verderop zetten we de tent neer aan een meertje met uitzicht op het kasteel van het dorp. Pas als de tent staat zien we de aankondiging van zaterdagavond disco met de kroegbaas in bijpassende outfit.
De man met de zeis liet jullie gelukkig voorbij gaan !!!!!!! Jullie kennen het begrip “ de man met de zeis “ toch wel . Hoop ik . Liefs