5 augustus Castellaro – San Benedetto Po
Buienradar ziet er onheilspellend uit. De kaart geeft donkerrode vlekken voor dit deel van Italië en voor de komende uren wordt matig tot zware neerslag verwacht. We doen een regenjas aan en vertrekken. Het is min of meer droog en verder zien we wel. We maken een klein lusje om even te kijken in Volta Mantovana, ook weer zo’n mooi oud dorpje op de top van een heuvel.
Van hier dalen we naar de rivier de Mincio. We rijden op de Eurovelo 7, de route van de Noordkaap naar Malta. Over deze route is nagedacht. Er is een fietsbrug en een koffietentje waar je je fiets af kan spuiten. Het fietspad ligt er prima bij, met strak asfalt en zelfs belijning. Een peletonnetje zaterdagse racefietsers passeert ons. Blijkbaar heeft het hier ook flink gestormd, want er ligt een boom over het pad. Gelukkig kunnen we er dit keer langs.
Op de kaart zien we dat de Mincio een rivier is. Eerlijk gezegd ervaren we dat anders. Er is zoveel beton en zoveel regelwerken dat er weinig natuurlijks meer te zien is. Alles is compleet gereguleerd voor de landbouw.
In een bocht van de Mincio ligt Mantova, zo’n plek die al vierduizend jaar bewoond is. Het centrum barst van de gave oude gebouwen en mooie pleinen. We fietsen wat rond en zoeken een terrasje voor de lunch.
Meteen buiten de stad rijden we over een klein paadje door het moeras. Het is een blubberzooi waar we amper door de begroeiing komen. Ik voel de muggen steken. Ik weet het, dit is óók een weg die naar Rome leidt.
Het laatste stuk is niet zo bijzonder. We rijden langs een kanaal en we hebben tegenwind. Het schiet niet op. We steken de Po over en landen in San Benedetto Po. Het Bed & Breakfast a Casa dell’antiquario heet niet alleen zo, maar is ook echt een kunstgalerie. We slapen in de kamer van de kardinaal. Vanaf een schilderij houdt hij een oogje in het zeil. De rustige avond die we in gedachten hadden valt wat anders uit. Het stadje heeft haar 146e feria en op het middeleeuwse plein brult de kermis.
