27 juli Hegne – Kriessern
Van de verzekering moet onze fiets een Axa-slot. Alleen heeft ons frame niet echt ruimte voor een slot. Dit heeft als gevolg dat je af en toe tegen de sleutel trapt. Dus nu is Carry’s sleutel bijna gebroken. En nee, hij heeft geen reservesleutel bij zich.
We zoeken een sleutelmaker in Constance. De eerste is dicht. Net als we verder willen kijken komt een dame op ons af. Ze neemt de zaken in ferm Zwitsers-Duits over. We krijgen in detail uitgelegd waar we heen moeten. Eigenwijs als we zijn proberen we eerst een ander, maar daar moeten we te lang wachten. Uiteindelijk zitten we aan de koffie terwijl het juiste mannetje de sleutel kopieert.
Helaas past de nieuwe sleutel niet. Nog eens proberen. En nog eens. Resultaat: Fiets op slot en twee kapotte sleutels. De man begint een verhaal over reservesleutels. Het is niet het juiste moment daarvoor. Hij maakt nog een sleutel en er wordt een boel geprutst. Dan is het slot open. We worden bezworen het slot niet meer te gebruiken.
Het is inmiddels na twaalven en we hebben pas 10 kilometer gefietst. Gelukkig ligt de grens om de hoek. Zwitserland hebben we dus in elk geval bereikt vandaag. We fietsen verder langs de Bodensee. Het is zo plat als thuis en het is druk. Het lijkt wel of iedereen een rondje Bodensee doet, de meesten fietsen met de klok mee. Ze komen ons allemaal tegemoet.
Het valt op dat alles picobello geregeld is. Met gele fietsen op het wegdek is de route aangegeven. Er zijn openbare toiletten langs de route, zelfs met wcpapier (op verzoek geeft Carry uitleg over de kwaliteit). De kwaliteit van het wegdek is perfect. We rijden langs boomgaarden, langs campings en door dorpen. Het rijdt vanzelf. De doorkijkjes naar de Bodensee zijn mooi. Er vliegt een zeppelin langs. Maar misschien vinden we het toch te aangeharkt.
Natuurlijk zoeken we nog een oplossing voor Carry’s fietsslot. We stoppen bij een fietsenmaker in Rorschach. Hij vervangt het Nederlandse Axaslot door een Zwitsers. Voordeel van dit slot is dat de sleutel er niet in zit als het open is. Nu het oude slot er af is durft Carry het nog eens te proberen. En ja hoor, het loopt als een zonnetje. Dat geeft vlekken voor de ogen als Rorschachtesten.
We verlaten de Bodensee en fietsen door de uiterwaarden van de Rijn. Hier is het nog een smalle rivier, die de grens is tussen Oostenrijk en Zwitserland. We rijden even Oostenrijk in en uit. Voor ons zien we de Alpen. Ze zijn vanaf hier al indrukwekkend, we zien zelfs toppen met sneeuw. De lucht wordt voorzichtig wat blauwer. We zetten nog even aan, de Alpen lokken.
