29 februari Playa Rubia – Viñales
We hebben de bakolie bij de neef afgegeven, maar we hebben geslapen bij buurvrouw Nena. Nadat we een uur tevergeefs in de hitte gewacht hadden waren we het zat en zijn we verkast. Het werd een mooie avond met heerlijk eten en veel verhalen. Nena is gescheiden toen haar man via Nicaragua naar de VS ging. Zij wilde haar drie zonen niet op Cuba achterlaten, maar had ook te veel twijfels bij de hele onderneming. Natuurlijk viel de stroom weer uit, maar dat was geen probleem want met een kookstel op gas is ze een ‘Cubana preparada’.
Bij het ontbijt krijgen we een volgend lesje economie. Het voelt als een puzzelstukje om dit land een beetje te begrijpen. De overnachting betalen we in Euro’s, net als het eten. Het geld van de overnachting moet naar de bank. Nena krijgt het vervolgens weer uitbetaald in tegoedbonnen in pesos, natuurlijk volgens de officiële koers. Deze bonnen kunnen alleen besteed worden in speciale winkels, met een beperkt assortiment, geen voedsel.
Tot onze verbazing is er tot 20 maart officieel geen brood. Maar op straat zie je niets van dit alles. Alles ziet er tropisch zonnig en zorgeloos uit. Huizen hebben hun eigen kleurtje, vaak met bijpassende stoelen op de veranda. We zien rijst langs de weg, koffie en tabak. De grond is dieprood. Er wordt geploegd met ossen.
We rijden door La Palma. Dit keer scoren we een knijpflesje vruchtensap. Als we het opdrinken komt de vrouw des huizes met het aanbod van koffie. We worden neergezet aan een tafeltje waar het dominospel van gisteren nog open ligt. Ze vertelt over de plannen die ze heeft, het handeltje aan de weg is nog maar een begin, ze wil een casa starten.
We naderen Viñales. Het landschap is zo mooi als de reisgids belooft. We rijden door een vallei met bergen naast ons. Hier zijn zelfs echte restaurants. We stoppen voor lunch, er is één prijs voor alle hoofdgerechten. Dus eten we kreeft, met salade en gebakken banaan. En natuurlijk met rijst en bonen, want zonder rijst en bonen heeft een Cubaan niet gegeten.
…Het schijnt dat deze geimporteerd mogen worden, maar nieuwe auto’s niet. Die oude Amerikaanse bakken hebben daarom vaak een nieuwe motor.
Deze informatie is niet actueel. Je mag nu auto’s importeren maar kan niet te oud zijn en je moet het vervoer betalen plus de administratie kosten
…Het lijkt erop dat mensen hier hun drinkwater halen.
Dat is waar dan kunnen lezers misschien denken dat er geen kraan water bestaat. En de vrachtwagen komt als er problemen zijn met drinkwater
…Playa Grande is een klein rommelig dorp. Hoe anders zou het er uit gezien hebben als ooit de invasie van Varkensbaai gelukt zou zijn. Nu staan er nog een grote tank en een bord als propaganda voor de revolutie.
De plek heet Playa Girón
Misschien zou je ook erbij kunnen zeggen dat de invasie het leven van 150 militairen heeft gekost en veel onschuldige mensen. Mijn persoonlijke inschatting misschien zou het leven zijn zoal het was voor de revolutie?
…Om dit land een beetje te begrijpen. De overnachting betalen we in Euro’s, net als het eten. Het geld van de overnachting moet naar de bank. Nena krijgt het vervolgens weer uitbetaald in tegoedbonnen in pesos, natuurlijk volgens de officiële koers. Deze bonnen kunnen alleen besteed worden in staatswinkels, met een beperkt assortiment, een voedsel.
Ik heb ook een casa en wat ik verdien als ik wil kan ik bij het bedrijf kaart zetten maar niet verplicht. De kaart is een MLC kaart waar ik in de winkel mag kopen. Het is dezelfde kaart waar ik mijn euros zet. Daarom begrijp ik het niet zo goed ?
…Tot onze verbazing is er tot 20 maart officieel geen brood. Maar op straat zie je niets van dit alles.
HET gaat om gesubsidieerd brood die tot kort geleden elke dag kwam bij het boekje samen met rijst + bonnen, eieren, zuiker, koffie, af en toe vlees, melk voor kinderen en zwangere crossen, etc. Zo’n broodje kost slechts 1 cup
…Salarissen liggen tussen 6 en 12.000 pesos (20 tot 40 euro). Mensen krijgen ook voedselbonnen, voor bijvoorbeeld brood. Maar er is geen meel dus ook geen brood in de officiële winkels. Er zijn wel handeltjes die toch meel weten te ritselen, maar dan kost een brood 200 pesos.
Veel landen verkopen door de embargo geen producten aan de stad maar wel aan particulieren.
…Voor gewone mensen zijn er wachtlijsten om 20 liter te mogen tanken. Voor alle ambassadepersoneel is er één tankstation aangewezen. Een wachttijd van 6 uur om te tanken wordt gezien als een meevaller, het kan zo maar 14 uur duren voor je aan de beurt bent.
T ot 1 maart was peen liter benzine 33 cup. Allemaal gesubsidieerd. De staat kon dat niet meer financiële aanhouden daardoor zijn de prijzen verhoogd. Bijna landen verkopen benzine aan Cuba. Russen, México maar de laatste heeft boeten van Amerika gehad dus er is ook scarse de laatste tijd + de grote brand een tijd geleden. Nu kan iedereen zonder wachttijden benzine kopen in dollars, euros, creditcard etc. Kost= 1.30 L euro.
…Het schijnt dat pinnen of digitaal betalen op Cuba een weinig betrouwbaar systeem is.
⁸Dat is niet mij ervaring. We betalen digitaal benzine, elektriciteit, water, gas, soms in restaurants digitaal. Wel dat het een beetje traag is.
In het algemeen is het artikel heel aangenaam maar bevat een paar onjuistheden. Ik mis ook dat Cuba een veilige land is vooral in vergelijking met de meeste LA landen.