Als we weg fietsen uit Maastricht miezert het. Buienradar heeft voor de hele dag regen voorspeld, we zien wel wat het gaat worden. We hebben de route wat ingekort en een hotel gereserveerd. Nog even maken we een foto van de Maas en het Gouvernementshuis. Zegt het iets over het bestuur hier dat dat op een eiland ligt? Het miezert nog steeds als we de grens over fietsen en België in rijden.
Het landschap begint te glooien. Het is een mooie route, veel grasland, wat bossen. Hoeveel mooier zou het zijn in de zon. We trappen voor het eerst een flinke helling op, het valt niet tegen, zelfs niet dat stukje van 10%. We rijden over de klinkers van Clermont, langs een mooie oude poort en over een oud pleintje. Op een paaltje zien we niet alleen een schelp van de Camino naar Santiago, maar ook een sticker van ‘onze’ route Langs oude wegen. En ondertussen blijft het regenen.
De helling naar Limbourg is 12%. Met het fietstempo dat daarbij hoort beslaan onze brillen. Tussen de druppels door wordt de wereld wazig. Limbourg is een goed bewaard middeleeuws dorp, met een oude vesting, klinkers in de straat en mooie straatjes. Maar wij zijn zo nat dat we zelfs niet voor koffie willen stoppen.
Het laatste stuk gaat de regen echt los. Het water komt met bakken uit de lucht. Met elke trap klotst het water in de schoenen. We rijden onder het hoge viaduct van de E42 door, onze weg glooit naar beneden. We zijn doornat als we in Theux aankomen, hier gaan we twee nachten schuilen.