Voorbehoud

Nog nooit hebben we een vakantie zo lang te voren geboekt, ook niet eerder was onze voorbereiding zo vol onzekerheid. Op het moment van boeken leek alles mogelijk, Rwanda was geel in de corona-app en Nederland was redelijk open. Inmiddels zitten we in een lock-down en staan er rijen voor de boosterprik. Rwanda heeft de regels aangescherpt, toeristen moeten eerst 72 uur in quarantaine. Willen we dit? De twijfel slaat toe. Maar als we het beeld van drie dagen in een hotelkamer vervangen door dat van drie dagen op een balkon in de zon, besluiten we toch te gaan.

Dan start de bureaucratie. Voor we kunnen vliegen hebben we een PCRtest van maximaal 72 uur oud nodig. Dus staan we eerste kerstdag voor het ontbijt in een tot testlocatie omgebouwde kapperswinkel. De ontvangst is vriendelijk, maar het scheefhangende kamerscherm waar achter getest wordt, geeft niet veel vertrouwen. Dan blijkt dat de receptioniste ook zelf de testen afneemt. Binnen 24 uur krijgen we de resultaten, zegt ze. Dat worden 26 uur, een goede oefening voor de wantrouwenden onder ons. Maar de resultaten zijn officieel en negatief. Nu kunnen we door naar de volgende ronde, we mogen ons aanmelden voor entree in Rwanda. Dit blijkt een feest vol toegangscodes, telefoonnummers en data. We durven de kerstboom op te ruimen. Ondertussen geeft de NOSapp berichten over het groot aantal afgelaste vluchten vanwege gebrek aan personeel. Dat geldt niet voor onze vlucht, we checken ons in. We reserveren een plekje in de trein voor onze fiets. Eerste etappe, Schiphol.