Des pluies en Le Puy. Ofwel we hadden een regen- en rustdag. Onze logies hebben we gekozen om de naam, le vélo rouge. Het blijkt een b&b op de vierde verdieping in een historisch pand. De trap is uit 1580, en we betwijfelen of er sindsdien nog iets aan gedaan is. Ons apartementje is prima, een combinatie van historie en ikea, én een wasmachine. We zijn de eersten die er slapen met een flinke bui. Helaas blijkt de renovatie van het dak nog niet 100% gelukt.
We pakken de route op. Het begint meteen weer te stijgen. We fietsen langs Polignac met een kasteel op een berg. Dan komen we langs velden vol puy-linzen, met een appellations. AOP blijkt een echt serieuse aanduiding van linzen, zoiets als Goudse kaas.
Het gebied is overwegend agrarisch en de weg loopt op. Dan zien we in de verte zo’n dorp hoog op een berg en hoe hoog het ook ligt, uiteindelijk fietsen we er toch door. Ik weet niet hoe we er uit zien op de fiets, maar diverse passanten wensen ons bon courage. Een racefietser blijft een tijdje naast Carry rijden en teut over de regio. Na de berg wordt het dennenbos waar we doorheen rijden. Een hert steekt over.
We lunchen in een klein dorpje. Het menu staat buiten aangekondigd, €13,50 voor een driegangenmenu met een kwartje wijn. We lopen naar binnen. De eetzaal zit strak in de grijze verf, het geheel heeft de uitstraling van een verzorgingshuis. De klanten zijn zeer divers. Er zit een hoogbejaard echtpaar, we schatten in dat dit hun tafeltje-dekje is. De buitendienstmedewerkers van de gemeente prikken een vorkje. Drie motorrijders schuiven aan, ze worden gemaand hun helmen in de hal achter te laten. En dan zitten er nog wat voorbijgangers, waar wij ook bij horen.
Na de lunch is de route weer helemaal anders. We mogen dalen, op een smal bospad. Heerlijk rustig. We doen een middagdutje in de berm. Het fietspad loopt door, het is zó mooi in het bos.
Het is zo’n dag dat iedereen een verhaal heeft. In de middag is er een tweede racefietser, die Carry vergezelt. Hij heeft een echt Sunweb-raceshirt en vindt zichzelf met zijn 48 jaar een oude vent. Bij de supermarkt raken we aan de praat met een ZuidAfrikaanse oudwielrenner. Hij vertelt over het rondje Europa dat hij gefietst heeft, langs de Noordkaap naar St Petersburg en door de Baltische staten terug. Ook de Nederlandse campingeigenaar vertelt. Het gaat over zijn emigratie, samen met zijn vrouw en twee puberzonen. Het Franse schoolsysteem was meer wennen dan gedacht.
Ons eigen verhaal van vandaag gaat over het tasje. Het tasje met alle nuttige spullen. Het tasje was verdwenen bij aankomst in het dorp. Dat was even vliegende paniek. Gelukkig bleek het al bij het stuiterpaadje op de camping te zijn gevallen en gevonden.