Van de jaarwisseling hebben we vannacht niets gemerkt. Vanaf 10 uur gisteravond was alles dicht vanwege de avondklok. Nu roepen mensen Happy New Year naar ons. We hebben vandaag een paar flinke klimmen. In de eerste klim zie ik op mijn Garmin dat we op 2090 meter zitten. Ik vraag me af of ik ooit zo hoog gefietst heb. Op de top zou ik haast een bordje verwachten, waar we een foto kunnen maken, maar in een land met 1000 heuvels is daar geen beginnen aan.
Langs de weg staat een bord: UNHCR heeft hier 36 klaslokalen gerealiseerd. Wat verderop staan kleine houten huisjes dicht op elkaar. We fietsen er langs en vragen ons af of dit een krottenwijk is, maar de locatie is onlogisch. Alles valt op zijn plek als een volgend bord ons verwelkomt in Kigeme vluchtelingenkamp, voor vluchtelingen uit Kongo. Er staat een lijst donoren op, naast de diverse landen verbaast het om ook de logo’s van Unilever en Ikea te zien.
De laatste klim van vandaag is 10 kilometer lang en heeft 400 hoogtemeters. Er zitten stukken tussen van 10%. Ineens gaat het fietsen soepeler, ik hoor hijgen en sloffen achter me. Een jongetje duwt me. Ik weet niet wat ik er van moet vinden. Hij stopt niet als ik het vraag. Eigenlijk is het ook wel even makkelijk. Uiteindelijk stop ik en geef hem een muntje (sorry, toekomstige fietsers). Hij blijft nog even door duwen. Dan komen we zijn vriendjes tegen. Binnen de kortste keren hangt er een clubje jongetjes aan mijn bagagedrager. Oké, dit was geen goed idee.
Het traject van vandaag is kort. We zitten ondertussen op 2400 meter en we fietsen door de thee. We stoppen vlak voor het wildpark waar we morgen doorheen gaan fietsen. We vinden een hotel met een terras met weids uitzicht over theeterrassen, bossen en bergen.
