19 juli Zwolle – Rome
Uitgezwaaid door de buurvrouw rijden we de straat uit. Eerste halte is het station. Onverwacht staat de trein vol fietsen. De conducteur werkt gelukkig mee, als we de tassen eraf halen mogen we mee. Voor de racefietser na ons is hij onverbiddelijk, de trein is vol.
Op Schiphol valt de drukte mee. Binnen drie kwartier zijn de fietsen ingepakt, hebben we de bagage ingecheckt en zijn we de beveiliging gepasseerd.
De vliegtijd is een uur en drie kwartier. Tussen de wolken door zien we diep onder ons flarden van het landschap. Wat een heerlijk vooruitzicht om hier straks doorheen te fietsen.
Op het vliegveld is het lang wachten op de fietsen. Er komen vooral veel wandelwagens naar buiten. Alles wordt gebracht door een joch dat beweegt alsof hij er weinig zin in heeft. Het duurt zo lang dat we ons afvragen of hij onze fietsdozen voor het gemak vergeten is.
Het is uiteindelijk na achten als we over een fietspad het vliegveld afrijden. Langzaamaan gaat de zon onder. De eerste kilometers langs de Tiber rijden we over een prima fietspad. Net als we denken dat dit een goede route naar Rome is, wordt het onverhard.
Inmiddels schemert het en hebben de krekels plaats gemaakt voor vleermuizen. Het paadje wordt steeds smaller, het riet zwiept langs onze gezichten. We negeren een inrijverbod en een waarschuwing voor de hond en rijden het duister in. We ruiken schapen en worden begeleid door blaffende honden. Dan is de weg afgesloten door een groot hek. Met slot als decoratie. Het laatste stukje naar het hotel rijden we in het pikkedonker.
