Camping Buitenland is echt buitenland als er aan het begin van de dag geen drinkwater is. De oplossing is wel Nederlands. De drinkwatermaatschappij levert flessen water en de camping doet gratis koffie. Helaas voor de meneer naast mij alleen filterkoffie, dus geen latte macchiato met havermelk. 
Het is ook écht Nederland als het begint te regenen. Als het droog is en we onze regenjas staan uit te trekken komt een klein meisje op een roze fietsje langs. Ze meldt ons dat dit geen dag voor fietsvakanties is. 
We lunchen in de hunebedhoofdstad Borger. Zoals een hoofdstad betaamt kun je een foto maken om te laten zien dat je er geweest bent. Als ik er giechelend een foto wil maken stopt een dame op een scooter ‘zal ik een foto van jullie samen maken?’ We poseren braaf. Na afloop heeft Carry rode verfhanden, het blijkt dat de letters nét nieuw zijn.
Onze route voert door veenontginningsgebied. Er zijn wat mooie historische kernen, vaak bij hunebedden in de buurt. Grote delen van het gebied ervaren we toch als sober. Het geeft het gevoel dat het passeren van de eikenprocessierups dé gebeurtenis van het jaar is. We passeren velden vol aardappels en tarwe en rijden over wegen met namen als Dwarsstukkerweg, Zijdstukkerweg en Verbindingsweg. Het is allemaal heel aards. Alleen het laatste stukje naar Bourtange zweven we.