4 februari Thrissur – Athirapilly
Het hotelontbijt is om 8 uur. Wat ons betreft is dat aan de late kant. Carry probeerde gisteravond roomservice te regelen om half 8 en kreeg wiebelende hoofden en vage toezeggingen. Vanochtend is het duidelijk, vóór achten is er niets te krijgen. Dus klokslag 8 zitten wij in onze fietsoutfit aan de curry. De receptionist snapt ons probleem niet, ‘over de highway ben je er makkelijk in 2,5 uur’.
Om half 9 storten we ons in de ochtendspits. Het is één groot spel onder het motto ‘go with the flow’: je rijdt zonder aarzelen in de door jou gewenste richting en het verkeer past zich aan. Zo gauw je twijfelt, bijvoorbeeld als er ineens een bus van links komt, snappen anderen niet meer wat je wil en wordt het moeilijk. Het gaat Carry wat soepeler af dan mij en hij wacht me op in de schaduw van een viaduct. Het wordt meteen een oploopje.
Buiten de stad hebben we even een klein onverhard paadje tussen de bananen door, voor we over smalle weggetjes door rubberplantages rijden. Vandaag begint het klimmen en we rijden heerlijk in de schaduw met een fris tegenwindje uit de bergen.
We stoppen bij een hotel om wat te drinken. Dit is India logica, een hotel is niet een plek om te slapen maar om wat te eten of te drinken. Het limoensap is gezouten en niet gezoet. Op zo’n hete dag is dit een prima idee.
We fietsen op het gemak door. Er zitten steile klimmetjes in, die gelukkig nooit lang duren. Maar als je zo langzaam omhoog gaat voel je de hitte. Naar beneden rijden koelt weer lekker af. We zien de eerste vergezichten met heuvels.
Van gisteren hebben we geleerd dat we echt voldoende moeten eten en drinken. Dat doen we. Als we ergens stoppen trekken de fietsen, en vooral de riem, altijd bekijks. Het mannetje waar we lunchen met wat gefrituurde happen en thee met melk en suiker is ook 63. Hij vertelt meteen dat het komt door niet roken en geen alcohol.
We rijden door een natuurpark. Het lijkt erop dat de borden waarschuwen voor olifanten, maar zeker weten doen we het niet. Geen olifant gezien, wel grote antilopen en wat apen.
Athirapilly, onze bestemming van vandaag, is beroemd om de waterval, het Niagara van India. Na een middagdutje gaan we erheen. Helaas is het park om 5 uur dicht, dus we zien de watervallen alleen vanaf het uitzichtpunt. Ze zijn indrukwekkend, ook nu in de droge tijd. Het schijnt dat in de natte tijd de rotsen helemaal overspoeld worden en de vallei vol waterdamp staat.
We gaan op tijd terug naar ons hotel, want vanavond zijn we uitgenodigd voor de verjaardag van de dochter van de manager.
