Zaterdag

De stad is nog niet helemaal wakker als we op de fiets stappen. De rolluiken zijn dicht en de massagesalons zijn gesloten. Bij de winkeltjes die al open zijn wordt geveegd en zijn ze bezig hun handel buiten te zetten. Het is zo’n lome zaterdagochtend. Ook buiten de stad komt het leven nog langzaam op gang. Bij een tempel staan pickups klaar met beelden van olifanten, er gaat vast nog wat gebeuren vandaag. Wij trappen op het gemak, de route is vlak en het gaat soepel. We realiseren ons dat het al bijna vanzelfsprekend voelt, de dorpjes, de tempels, de droge velden, de groene rijst.

Wat wel nog steeds verbaast zijn de mensen. Hier is groeten als we langs fietsen niet vanzelfsprekend. Het gejoel uit Indonesië missen we niet. Hier is het echt anders, misschien heeft het met de cultuur te maken, misschien zijn ze de toeristen een beetje zat, maar ook als mensen je direct aankijken kan er amper een knikje af. Als we stoppen is het anders. Dan kan er een praatje af, met diverse keren de conclusie dat we ‘very strong’ zijn. Of proberen we met handen en voeten elkaar te begrijpen als het gaat over wat we eten bij de lunch.

Na de lunch golft het landschap wat meer. Op een berg staat een beeld van een dikke lachende boeddha. We rijden in de schaduw van wat rubberplantages. Een dame op de fiets, met parasol, rijdt ons tegemoet. Het laatste stukje naar Mae Chan is mooi vlak, aan twee kanten van de weg strekken de groene rijstvelden zich uit. Bij een slootje staan wat mannen te kissebissen. Het lijkt erop dat ze ruziën over de verdeling van het water.

Voor het avondeten fietsen we de stad in. We fietsen de avondmarkt voorbij, daar hebben we gisteravond gegeten. Nu hebben we een restaurant in gedachten. Er staat een beeld van drie varkentjes voor. De Fransman die ons het systeem uitlegt zegt dat het de bedoeling is dat we eten als varkens. Hij eet er twee keer in de week en is dan anderhalf uur zoet. Zijn tafel ligt vol schelpen en slakkenhuizen. Het blijkt een systeem te zijn. Je krijgt een comfoor op tafel met een pan erop die er uitziet als een sinaasappelpers. In het onderste deel giet je bouillon, hierin doe je wat je gekookt wil hebben. Het bovenste ronde deel is heet van de comfoor. Dit gebruik je om te bakken. Daarnaast staan er elders nog grilletjes, waar je je krabben, garnalen en grote stukken vlees op kwijt kan. Er staan zo’n vijftg bakkenmetgroenten, vis, schaaldieren en vlees. Wij kijken en proberen en vragen ons af hoe dit aan te pakken. De Fransman loopt een paar keer langs om dingen uit te leggen, maar zijn boodschap is vooral ‘il ne faut pas avoir peur, il faut manger comme un couchon!’