In het weekend wordt pas vanaf 8 uur ontbijt geserveerd. Klokslag 8 zitten we aan tafel. Dan worden we verleid door de mooi gedekte tafel om te lang te blijven proeven. Zoveel soorten fruit, zo veel soorten brood, het is te lekker om te laten staan. Pas rond negen uur wurmen we ons door de markt voor de deur de weg op.
We rijden geen echte fietsroute vandaag, maar volgen mooie kleine weggetjes door de Veneto. Ook nu is de route grotendeels vlak. Google heeft ons geholpen aan een adres voor campinggas. Streetview liet een straat met paarse fietsen zien. Die staan er nog, maar helaas heeft de winkel nu geen campinggas. We rijden verder door wijngaarden met af en toe wat mais en soja. Het is een mooie afspiegeling van het Italiaanse menu, met een hoofdrol voor vlees en wijn. We zien de Dolomieten dichterbij komen. Ook hier zien we overal de ranke roodstenen torens. In de dorpen staat dan naast die ijle toren een kolossaal classisistisch kerkgebouw met grote zuilen. Ik vraag me af waar de mensen wonen om deze grote kerken te vullen.
Aan het begin van de middag komen we aan bij het hotel. Op deze manier hopen we de warmte voor te blijven, al geeft de thermometer ruim boven de 40 graden aan. We bellen aan de poort. Tevergeefs, er wordt niet open gedaan. Het is snoeiheet in de zon. Net als we ons afvragen wat we gaan doen, glijdt de poort open. We glippen net voor een aankomende auto naar binnen. Het is de eigenaar. Dan blijkt dat inchecken pas vanaf 16 uur kan. Gelukkig mogen we blijven.
