4 maart San Diego de los Baños – Saroa
De ontbijtzaal is groot en leeg. We wachten op ons ontbijt. Het komt in etappes. Het is oké, maar het voelt alsof het wel heel veel werk is om het te brengen.
Ondertussen weten we ook al wat we vanavond eten. Een beetje vroeg, maar aangezien de stroomvoorziening erg onzeker is is dit een praktische oplossing. En voor wie het weten wil, we eten ropa vieja, oude kleren, de lokale aanduiding voor draadjesvlees.
Op deze maandag is er meer reuring op de weg dan gisteren. We passeren wat schoolbussen, net zo geel als de klassieke Amerikaanse bus. Langzaamaan wordt het landschap wat groener. Ons verhaal van de dag is dat er geïrrigeerd wordt, we zien de stuwmeren op de kaart. En steeds zien we aan onze linkerhand de bergen.
We stoppen bij een cafetaría. Het bordje boven de deur zegt iets over gastronomía derde klas. Voor ons voldoet het aan alle klassieke Cuba-ideëen. Bovendien hebben ze frisdrank. Buiten staat een groot bord dat propaganda maakt voor de ANAP. Dit is het samenwerkingsverband van kleine boeren. Ze hebben de grond in eigendom, maar leveren verplicht (een groot deel van) de oogst tegen vastgestelde prijzen aan de staat.
We fietsen op het gemak door. Met deze warmte is tegenwind een feestje. Toch zijn we de enigen die er zo over denken. We komen vandaag zelfs twee groepen fietsers tegen. De ene groep met bagage, de andere is net uit de bus gezet. Meer indruk maakt een Cubaanse racefietser met heel dunne bandjes. Hij zegt dat het gewoon een kwestie van sturen is tussen alle gaten door.
Al om half 12 zitten we aan de lunch. We zagen een restaurant en dan moet je doorpakken. De pasta is prima en met een volle buik rijden we het laatste stukje naar Soroa. Hier is het groen. Dit gebied is ooit herbebost door Fidel. Nu heeft het opnieuw een oerwoud en fantastische uitzichten.
Liliane van onze casa is een ondernemend type. Niet alleen draait ze, met man en broer, dit guesthouse met vier kamers, ze kookt ook een prima maaltijd. En terwijl wij op het gemak aan een biertje zitten zien we de ene na de andere taart voor haar pasteleria langs komen.
