We halen de fietsen op uit de vergaderzaal, waar ze deze nacht airco gehad hebben plus het gezelschap van twee andere Nederlandse fietsen. Hun eigenaren hebben we niet gezien.
Hoe de stad uit te komen blijft altijd een avontuur. Gelukkig heeft Carry de route op maat gemaakt en op de Garmin gezet. Dat maakt de weg vinden makkelijker, maar het fietspad vinden is een ander verhaal. Eerlijk gezegd snap ik er niets van, soms moet je op het voetpad, soms is er een tweebaansfietspad aan de overkant van de weg en soms fiets je gewoon tussen de auto’s. Wijzende mensen sturen ons bij en soms zijn we gewoon even lekker eigenwijs. Verder de stad uit fietsen we over de stuwdam, langs de kanobaan van de Olympische Spelen van 1972 en vervolgens langs de Lech. Nee, niet het vakantieskidorp van onze Lex en Maxima, maar een lokaal riviertje. 
Het volgende stuk gaat door landbouwgebied, uitgestrekt en grootschalig. Wat een ruimte, heerlijk om doorheen te fietsen. En tegelijkertijd alle details, een klein stukje ingezaaid met een bloemenmengsel speciaal voor bijen, een kerktorentje in de verte en zelfs een veld zonnepanelen. 
Het valt op hoe zichtbaar het geloof is in het landschap. Elk gehucht heeft een kerk, met een torentje met een ui bovenop. Bij de dorpsgrens worden we verwelkomd met Gruss Gott en het lijkt wel of bij elke kruising een kruisbeeld staat.
Ook nu komen we onderweg collegafietsers tegen, dit keer een stel op een tandem op weg naar huis vanuit Sienna. Het is altijd leuk om even te praten. Ook zij hebben het warm. Beste omschrijving voor de temperatuur van vandaag is ons pakje kaas achterop de fiets, het is compleet fondue geworden.
Eindpunt van vandaag is de Ammersee. De eerste camping lijkt ons erg druk. We mikken op de tweede camping, 10 kilometer verderop. De hoeveelheid campers die er staat belooft niet veel goeds. De baas verwijst ons door. We krijgen een eigen plekje verderop, op wat eruit ziet als de parkeerplaats, maar met een fantastisch uitzicht, plus een heerlijk restaurant op loopafstand. 