Vandaag is het vlak en hebben we wind mee. Het is makkelijk fietsen. Nog steeds veel druiven. We zien Franse boeren weinig anders produceren. Er zijn veel domaines, met de meest exotische namen. Ze bieden allemaal dégustation aan en vente. Alleen het Domaine de Plaisir waar we langs komen heeft een klein, discreet bordje. Daar beperkt het aanbod zich vast niet tot flessen wijn.
We rijden soepel door. De route doet haasje over met het canal du midi. Dit kanaal werd eind 17e eeuw aangelegd. Frankrijk wilde minder afhankelijk zijn van Spanje en probeerde zo de Atlantische oceaan en de Middelandse zee met elkaar te verbinden. Dit resulteerde in een kanaal, wat breder dan onze wetering. We hebben met verbazing gekeken. Het is niet voor niets werelderfgoed. We komen langs een sluizencomplex, waar meerdere sluizen achter elkaar 21,5 hoogtemeters overbruggen. Een waanzinnig complex en heerlijk te zien hoe bootbezitters omgaan met zoveel verval in zo’n smal kanaal. Bij Beziers fietsen we met een kanaalbrug over de rivier. De route ligt vanmiddag in de luwte langs het kanaal, lekker in de schaduw.
We fietsen ruim 80 kilometer tot een camping aan de Middellandse zee. Het boekje belooft ons specifiek op deze camping een veldje met uitzicht op zee. De realiteit is een soort van tennisbaan, met grote basaltblokken en een omheining van gaas. Uitzicht door het gaas, met geluid van golven, maar hier geen voeten in zee. Dat wordt dus een plekje in de schaduw elders op de camping met geruis van de blaadjes aan de bomen. Gelukkig kunnen we het avondprogramma met karaoke tot bij de tent horen.
