De weersverwachting is pet , dus gisteravond hebben we besloten nog een dagje te blijven. Na een wandelingetje door het dorp vroegen we ons af wat doen op die extra rustdag, maar och, fietsen in de regen is ook niet fijn. Vanochtend worden we gewekt door de eigenaar, une catastrophe. Als we naar buiten kijken zien we wat hij bedoelt. De hele binnenplaats staat onder water. Het wandelpad waar we gisteravond liepen is een snelstromende rivier geworden. De auto’s op de binnenplaats staan tot halverwege hun portier in het water.
Ons appartementje is op de eerste verdieping. De vouwfiets naast de trap staat tot aan zijn zadel in het water. De electriciteit is uitgevallen. Buiten stijgt het water. Eerst staat het halverwege de brievenbus van de overburen, na een uurtje is de brievenbus verdwenen. We zien een auto langzaam langs drijven.
We mogen bij de eigenaar aan de voorkant van het huis kijken. Daar blijkt het allemaal veel heftiger, het riviertje is rivier geworden, het raast en het beukt tegen de brug met alle rommel die hij meegenomen heeft. Het water heeft ramen kapot geslagen en stroomt dwars door woningen heen. Het schijnt dat deze hele vallei onder water staat. We staan met de buurman naar buiten te kijken sls de stroming verandert. Hij constateert dat de deur van de garage het begeven heeft. Zijn koelkast drijft langs, dan wat meubelen die hij had opgeslagen. Met buikpijn denken we aan onze fietsen in de garage. We kunnen niets doen dan afwachten.
We zetten een kopje thee op ons camping gasje. Voor vandaag hebben we genoeg eten, met een noodmaaltijd van Bever. En morgen zien we wel weer.
Ondertussen stijgt het water, op het verkeersbord aan de overkant is het onderste brommertje verdwenen. Het water heeft de voordeur naast de witte brievenbus opengeduwd. En het regent nog steeds.