6 februari Thattekad – Muthuvankudy
Om 7 uur is het kamp nog uitgestorven. We verbazen ons dat op een plek waar het zo warm wordt de dag niet eerder begint. Als we aan het ontbijt zitten komt de Indiase fietser nog even dag zeggen en bij vertrek wil de eigenaar nog een filmpje waarin we vertellen hoe fantastisch deze plek is. Wat mij betreft scoort hoog dat het vannacht heerlijk fris was.
We rijden over de hellingen langs de Periyar rivier. De uitzichten zijn fantastisch. We klimmen wat, we dalen wat. Het gaat allemaal heel soepel.
We stoppen voor een kop thee. De man legt ons uit dat de rivier vol waterkrachtcentrales ligt. Hij geeft aan dat we nog een kilometer of tien door het bos rijden en dan over een dam gaan. Een gesprek als dit is niet vanzelfsprekend want lang niet iedereen spreekt goed Engels. De officiële taal in Kerala is Malayalam, in heel India is het Hindi. Op school wordt wel Engels geleerd, maar bij veel mensen is dat erg roestig.
Na veertig kilometer steken we de rivier over. Nu rijden we in de zon. Het fietsen wordt meteen anders, harder werken. En dan moet straks het échte klimmen nog beginnen. Veel van het tegemoet komend verkeer is getooid met rode vlaggen met hamer en sikkel. Hier bestaat de communistische partij nog en is zelfs de grootste. Vandaag hebben ze een congres, maar onderweg willen de partijgangers beslist even op de foto.
En als we bij het hotel zijn heeft Strava 1367 hoogtemeters geregisteerd.