Regelen

21 februari, Zwolle-Amsterdam

De eerste kennismaking met Cuba is die met de bureaucratie. We moeten een paspoort hebben dat na afloop van de reis nog tenminste zes maanden geldig is. Daarom halen we een nieuwe, met een onvoorstelbare einddatum in 2033. We hebben een visum nodig. Dit moet je al in Nederland regelen. Het verbaast ons, want het is gewoon een kaartje dat je zelf kan invullen. Er moet ook een brief mee van de ziektekostenverzekering om te bewijzen dat we verzekerd zijn, met een speciale vermelding voor Covid. Tot slot moet er een qr-code geregeld worden met advanced traveler’s informatie, ofwel een soort douaneverklaring. Met de hele stapel zouden we het land in moeten kunnen komen.

Als voorbereiding hebben we ook heel Zwolle door gefietst op zoek naar een pinautomaat. Die sterven echt langzaam uit. Toch hadden we er een nodig, want we horen van alle kanten dat we ons vakantiegeld cash mee moeten nemen. Het schijnt dat pinnen of digitaal betalen op Cuba een weinig betrouwbaar systeem is. We gaan het zien.

We vliegen morgenochtend vroeg. Te vroeg voor de NS. We vertrekken dus vandaag al. We hebben een hotel vlakbij Schiphol. Onze fietsen zijn meteen in vakantiemodus, als we ze parkeren in een hippe vergaderzaal. We halen fietsdozen bij de afdeling bijzondere bagage op Schiphol. Ik heb al eens met de man achter het loket staan kletsen over zijn fietsreis naar Napels. Als ik er nu wat over zeg, wordt hij helemaal enthousiast. Hij zit vol fietsverhalen. Achter ons groeit de rij terwijl hij vertelt dat hij bij aankomst een keer zijn fietsdoos begraven heeft bij het vliegveld. Aan het eind van zijn vakantie lag de doos er nog en in prima staat om zijn fiets te vervoeren.

In het hotel zetten we de dozen in elkaar. We tillen de fietsen erin. We leven ons uit met ductape. Hiermee is alles klaar. Nu alleen maar hopen dat er morgenochtend een bagagekarretje is om de fietsen mee richting vertrekhal te nemen.