Het is druk in San Sebastian. De receptioniste zegt dat er niets speciaals aan de hand is, maar dat de rest van Spanje hierheen komt om de hitte te ontvluchten. Het zou zo maar kunnen, want het is 22 graden en bewolkt. Daarbij is San Sebastian een leuke stad, waar de terrasjes tot ‘s avonds laat vol zitten. En omdat het zo druk is zijn de hotels vol of onbetaalbaar, dus na een nacht gaan we verder.
We zien een beetje op tegen vandaag. We beginnen meteen met een klim van zeeniveau naar 350 meter. We twijfelen nog even of we toch niet nog een dag blijven, maar die bult gaat toch niet weg. Dus we gaan. Het is pittig. De weg is rustig. En langzaam komen we boven. Van waar we staan kunnen we diep onder ons de zee zien. Het uitzicht is fantastisch. De weg draait naar het binnenland en we zoeven omlaag. Alles is groen. In de verte ligt de snelweg naar Bilbao als een rechte streep in het landschap. Die kruisen we en dan stoppen we voor koffie. De eerste helling hebben we gehad.
Over de volgende bult rijden we terug naar de kust. We fietsen verder over de kustweg. De weg is niet echt rustig, maar zó fantastisch. We volgen de kustlijn. Na elke bocht is het een verrassing hoe het er uit zal zien. We komen door stadjes met zandstranden, verscholen in een baai. Als we er door rijden bepalen surfers het straatbeeld. We zien pittoreske haventjes vol dobberende bootjes. We fietsen langs ruige rotsen waar de zee tegen aan slaat. We komen door wat kleine tunnels. En steeds weer is er de zee en het weidse uitzicht!
In Mutriku willen we voor de laatste keer deze vakantie kamperen. Iemand heeft bedacht dat campings hier boven op de berg moeten liggen. Het is een korte, stevige klim voor we boven zijn. De camping is vol, staat op het bord. De receptioniste is creatief. Naast een verwaarloosde caravan vindt ze een paar vierkante meter waar ons tentje nog precies past.
