We trappen mooi op tijd af. In de zon is het al warm. De eerste stop is een klein pontje over de Havel. We staan er met zijn vieren op. De dame naast ons begint te kletsen over haar zoon die in Nederland werkt en het daar veel relaxter vindt dan werken hier. 
Onze route is vergelijkbaar met die van de laatste dagen, meren, veel bos en wat kleine dorpjes. Het is mooi, maar eigenlijk missen we variatie in het landschap. In de kleine dorpjes hier is een bakker zeldzaam. Wel rijden we langs een Gaststätte die Mittagtisch heeft. Het bord meldt voor vandaag Königsberger Klops met Salzkartoffel. De serveerster probeert ons uit te leggen wat het is, het klinkt als gekookte vleesballen met een jasje. Ze snapt niet dat we dit niet kennen. We gaan het gewoon proberen. Het valt alles mee, het is zelfs lekker.
Na de lunch rijden we het bos is en we zitten prompt op een zandpad. Met deze droogte is het zand diep en mul. Voor mij is dat dus wandelen. Ik mis het windje dat ik op de fiets heb. Prompt voel ik de hitte en stort het zweet eruit. 
We rijden verder over het fietspad langs de Elbe. Bij Hamburg was het een brede stroom, hier lijk hij meer op de Overijsselse Vecht. Ook hier worden dijkverbeteringswerkzaamheden uitgevoerd. We zien kansen voor een goede omgevingsmanager, want de manier waarop de omleiding is aangegeven is dramatisch. We vragen, we zoeken, we rijden nog een keer verkeerd en het is heel warm. Uiteindelijk nemen we het fietspad langs de weg. Toch weer ruim 80 kilometer gefietst vandaag. 