Het is goed fietsen in Barcelona, en wij zijn niet de enigen. Op allerlei plekken staan rijen rode fietsjes die je kunt huren. In een zijstraat wordt reclame gemaakt met huurfietsen van Hollandse kwaliteit. Wat ook opvalt is het grote aantal kleine elektrische stepjes.
We kruisen dwars door de stad. We maken een startfoto op de Ramblas, we kijken bij de kathedraal en dan zijn we op weg. Inderdaad, we zijn nog geen dag van huis en nu beginnen we al aan de terugweg.
Onze route loopt langs het strand. En dat kun je letterlijk nemen, we fietsen nog net niet tussen de parasolletjes, maar het scheelt niet veel. Het valt op dat het niet zo druk is. Het zijn vooral localo’s. Af en toe rijdt ons een mountainbiker tegemoet. Stukken van de route zijn half verhard, op andere liggen echte fietspaden. We hebben een klein zeebriesje tegen en het is warm genoeg om dat erg te waarderen. Op sommige stukken is er amper strand en loopt ons pad strak langs de basaltstenen. Tot Mataró gaat het prima. We zien een beetje op tegen het volgende stuk, dan moeten we langs de N11. Ons boekje waarschuwt ervoor dat er niet veel aan is. Maar het valt ongelooflijk mee. Niet alleen is het lang niet zo druk als gedacht, ook de automobilisten zijn schatjes, die ons met voldoende afstand passeren. Nadeel van de grote weg is wel dat die niet echt vlak is. Helling op met bepakking is weer even wennen, maar het uitzicht op zee maakt veel goed. 
Vanaf Calella zien we vooral de toeristische costa. Passend bij alle vooroordelen die we hierover hebben. Dit neemt niet weg dat ook hier een mooi fietspad loopt. Alleen het laatste stukje naar Lloret is niet spannend. En dan het toetje van vandaag: de straat naar het hotel.