23 juli Strasbourg – Oberwolfach
Het is bijna half 7 als het brandalarm ons wekt. We kijken even wazig om ons heen, trekken wat kleren aan en lopen de vier verdiepingen naar beneden. Net als de andere gasten van het hotel. Er is geen paniek. Als we op de begane grond komen ruiken we verse broodjes, geen brand. Gelukkig maar, het is vals alarm. Als we terug in bed stappen voel ik mijn knieën bibberen.
We rijden de stad uit, de Rijn over en Duitsland in. Vanaf de brug zien we blusboten en brandweerwagens. Verderop belanden we in de landelijke brandweerdag met brandweerlui in outfits uit diverse decennia. Er wordt gedemonstreerd wat de brandweer allemaal kan. Nou eerlijk gezegd hebben we voorlopig wel weer even genoeg over vuur nagedacht.
In Offenburg willen we boodschappen doen, maar het is hier echt zondag. Het stadje heeft mooie, brede wandelstraten, maar alles is uitgestorven. We raken aan de praat met twee Nederlandse fietsers die net vanochtend vertrokken zijn. Ze zijn ook op weg naar de Bodensee. We drinken samen koffie op een terras.
Als we verder rijden komen de heuvels steeds dichterbij. Er ligt een kasteel op een puntje, er zijn wijngaarden. Het beeld is compleet anders dan gisteren. Dit is Baden-Würtenberg, een van de rijkere regio’s van Duitsland. Je ziet het aan de huizen, maar vooral aan de openbare ruimte. De kinderkoppen liggen er mooi bij en voor het gemeentehuis groeit een bloemenzee van eenjarige planten.
We volgen het riviertje de Kinzig het Schwarzwald in. We slingeren met wind tegen door het dal. Het is jammer dat het zo bewolkt is, met zon zou het zo veel mooier zijn. Het dal wordt smaller en gaat langzaam omhoog. De dorpjes die we passeren hebben heerlijke namen als Gengenbach, Biberach, Steinach en Haslach. Voor Lachen stoppen we even. In Wolfach willen we twee dagen blijven, het is tijd voor een wasje en een dagje zonder fiets. We hebben de weersverwachting gezien en toch maar een hotel geboekt. In Oberwolfach voor de zekerheid, want je weet nooit hoe veel regen er gaat vallen.
