Op weg in Limburg, op zondagochtend, fietsen we heerlijk rustig. Alle hardlopers zijn al naar huis, alle automobilisten slapen nog, dus de weg is voor ons en voor de racefietsers. Alleen of in groepjes. Naarmate de buik dikker is lijkt de fiets duurder te zijn. Maar ze groeten ons wel, behalve degene achteraan het peloton, die is te moe om om zich heen te kijken.
Bij een echte grenspaal en een slagboom gaan we de grens over. Een bordje licht toe dat de sleutel tijdens kantooruren op te halen is in het gemeentehuis. Anders is het land dicht.
De route vervolgt langs de Ruruferradweg. Een heerlijk Duits woord, voor een traject dat we al eens eerder gefietst hebben. Langs de Rur, een riviertje dat we vanuit de vorige eeuw associeren met grote industrie en milieuvervuiling, maar vanaf ons onverharde fietspad is daar niets van te zien. Alles is groen, het water in de Rur staat hoog en het is mooi fietsen.
Toetje van vandaag is het hotel in Mariaweiler. Het is het trainingshotel van alle Sunweb-renners die niet in de tour rijden. Serieuse fietsers dus. Ondanks het feit dat onze fiets van een ander merk is dan dat van hun sponsor, mochten we ze wel even professioneel schoon spuiten. 