19 augustus, Kagadi – Bugoma
Vandaag rijden we naar het noorden. De route van AWOL gaat terug naar Entebbe, daar hebben we nog geen zin in. We hebben zelf een route gemaakt naar Murchison Falls, het grootste nationale park.
Het is zonnig als we weg rijden. Het is mooi groen. Overal werken mensen op de velden. Van de weg is geen meter vlak. De hellingen zijn pittig. We passeren een fietsenmaker. Tot onze verbazing wordt er net een OVfiets onder handen genomen. Recycling ten top.
Het is maandag vandaag. Op de weg is het wat drukker dan in het weekend en in de dorpen is meer reuring. Met het zonnetje erbij is het fantastisch fietsen. Als we langs een groep toeristen fietsen roept een van hen ‘wauw’ als hij ons ziet. En zo voelt het.
We stoppen voor cola. Er zit een groepje mannen onder een parasol. Ze kijken wat nors. Carry begint een praatje en meteen is het ijs gebroken.
Langs de weg wordt mais gedroogd. We stoppen. Meteen komt iemand ons de mais laten zien, de gedroogde mais voor de posho (maispap) en de kiemen voor het lokale bier.
We passeren een riviertje. Beneden ons wordt een brommer gepoetst. We rijden door. Na veertig kilometer slaan we af. Er staat geen aankondiging van het hotel. We twijfelen even. Meteen komen omstanders uitleg geven. Dat is niet nodig, we volgen MapOut. En als het niet klopt kunnen we altijd nog terug.
Het is een mooie onverharde route langs suikerriet en bananen. We staan nog even te praten met de chauffeur van een pickup vol bananen. De route van Carry klopt perfect. We zijn mooi op tijd bij de luxe lodge met huisjes in het bos. Dat geeft ons de kans vanmiddag te wandelen in het Bugoma Forest.
