Onze twee laatste dagen op Bali. Dit betekent tijd voor klein onderhoud, een massage en de kapper. Gelukkig hebben we geen groot onderhoud nodig, onze fietsen houden zich prima. Zelfs het verloren schroefje van Marjan’s schoen is vervangen. Niet bij een fietsenmaker, die lijken vooral kinderfietsen te verkopen, maar met hulp van de rommeldoos van een Balinese mountainbiker (bij deze nogmaals suksma voor deze fietser!). We hebben niet gewinkeld in een van de ‘chille winkeltjes’ (citaat collegagast). Simpelweg omdat we geen zin hebben in extra gewicht. Wel hebben we gebruik gemaakt van de gelegenheid nog een paar keer erg lekker te eten, goede rendang en heerlijke gado-gado, met lokale wijn ‘two islands’. De druiven komen uit Australië. De verwerking en het bottelen gebeurt op Bali. Zo worden de invoerbelastingen op alkohol omzeild.
Ook hebben we wat gedronken met Steef, die hier stage loopt. Helemaal ingeburgerd kwam hij met zijn eigen brommer aan. Leuk om hem hier te zien en te horen hoe hij het heeft. Als stageaire bij een groot hotel krijgt hij weer een heel ander beeld van Bali dan wij. 
Inmiddels hebben we de fietsen ingepakt, de kaarten van Myanmar zitten in de GPS en zitten wij nog even bij het zwembad. Straks vliegen we naar Singapore en morgenochtend verder naar Mandalay. 
Ik lig op een zonnebedje te luisteren naar de allerlaatste van Greg Allman, mooie ontroerende plaat trouwens. Mijn gedachten dwalen af naar Tupelo. Ja, daar waar Elvis is geboren. Afgelopen voorjaar hebben we daar gelogeerd via AirbnB, bij een vriendelijke zeer gastvrije Amerikaan. Ook hij was liefhebber van de Allman Brothers. Het is altijd leuk om muziekvoorkeuren te delen. Via Facebook hebben we soms nog contact en zie ik ook af en toe een post van hem voorbijkomen. Zoals afgelopen week over knielende sporters uit protest tegen politie-geweld en Trump’s reactie. Mijn Amerikaan vind dat een belediging van de vlag en een ieder die voor Amerika is gevallen. Ook dat is het mooie van reizen, het ontmoeten van aardige mensen met hun eigen ideeën en cultuur en daar onbevangen mee in gesprek te raken. Al krullen soms je tenen.