Lekker gefietst vandaag. Lekker makkelijk, berg af. Het eerste deel nog wat omhoog met fantastisch uitzicht over de dalen langs de weg. Daarna het gebied van de Toraja uit. Prompt veel meer moskeëen, meisjes met hoofddoeken als deel van het schooluniform en geen honden meer. 
We stopten even om water te kopen en kwamen langs wat kippen die er zaten. Dat hadden we misschien beter niet kunnen doen. Twee mannen waren bezig met een schilmesje een kip te slachten. Als het bewegen wat minder werd werden ze in een bak gegooid en hup de volgende, terwijl die bak nog wat na bewoog van de laatste stuiptrekkingen.
Dan staat er een koe aan een touw in de berm. Die schrok zo van die twee witten, dat ze niet meer wist waarheen te gaan. Uiteindelijk dook het achterstevoren het hoge talud op. Een stukje verderop kwamen we zomaar twee Nederlandse fietsers, Saskia en André, tegen. Zij doen hetzelfde rondje als wij, maar dan tegengesteld. Grappig om even samen te praten en ervaringen te delen. Ze vertelden dat ze al vaker en ook langere tijd in Azie gefietst hebben en vonden de wegen ook wel druk hier. Natuurlijk nog even een foto met alle fietsen. 
Toen begon het grote naar beneden fietsen. Heerlijk. Af en toe een klein scherp stukje omhoog en dan weer zoef, met de benen stil. Lunch op een plek met een fantastisch panoramauitzicht. Maar wie schetst dan je verbazing als na afloop van het eten alle afval, inclusief plastic flessen, hup over de reling naar beneden gekieperd worden. 
De afdaling liep maar door. Ik zat me vooral te verbazen dat we dit ook allemaal omhoog gefietst hadden. Bij aankomst in Sengkang had Carry een hotel uitgezocht. De tip uit het boekje had 3 sterren op Google, Carry’s vondst 4 sterren. Eigenlijk hadden we al gewaarschuwd moeten zijn, de warung met 5 sterren waar we gisteren geluncht hadden, had keuze uit nasi goreng en nasi goreng en verder niets. Overigens wel lekker, maar toch. Dus nu zitten we in hotel Rahmad. In een zanderige achterafstraat, langs de buitenkeuken, door de huiskamer van de familie naar een kamer met balkon en airco en uitzicht over de rivier. Alles aftands en geimproviseerd. Een stilstaande klok, een smoezelige stekkerdoos, een kast uit de vorige eeuw. En een bed zonder dekens, geen handdoeken en een echt lokale badkamer, dus alleen een mandi en hurktoilet, maar wel koud stromend water en de stukken zeep van de vorige gasten. 