Het regent nog steeds als we wakker worden. We draaien ons nog even om. Tegen de tijd dat we alles ingepakt hebben is het droog. We rijden tussen de auto’s door naar beneden, langs de entree van Rocamadour. Hier zijn we gisteren omgekeerd omdat het zó druk was dat je over de hoofden kon lopen. Nu rijden we door en hebben we meteen een klim te pakken. We hebben een fantastisch uitzicht.
Als we verder rijden begint het te gieten. We klimmen. Ergens tussen de druppels door is het landschap mooi, maar het kost moeite het te zien. Het gaat traag. Af en toe rijden we langs een huis, waar een geur van houtvuur hangt. Dat past bij dit herfstweer. Zelfs de krekels houden hun mond. In dat ene dorp waar we doorheen komen is niets te eten te vinden. Het regent maar door. Uiteindelijk stoppen we en happen we staand in de berm een broodje weg.
Het blijft nat geploeter, tot we na een afdaling een dal inrijden. Aan de ene kant ligt naast ons een mooi stroompje, aan de andere kant de rotsen. Het zonnetje piept te voorschijn en alles ziet er wat rooskleuriger uit. Als we bijna optimistisch worden krijgen we nog een bui. Het laatste stuk is droog en zonnig. Het is mooi fietsen, zeker als we nog een stukje klimmen en een fantastisch uitzicht over de Lot hebben.
