Wij gaan vandaag voor de ‘finishfoto’. We gaan zonder bagage, maar toch. We staan met de fiets op het Sint Pietersplein, wat een kick. Daarna doen we een rondje door Rome op de fiets. Het is overal zó druk met toeristen dat we ons beperken tot fietsen en kijken. We durven onze fietsen niet uit het oog te verliezen. Maar wat een feest! We trappen naar boven de Janiculum op, een Romeinse heuvel, maar niet een van de officiële zeven. We stoppen bij het beeld van Garibaldi voor koffie en genieten van een geweldig uitzicht over de stad.
Enthousiast delen we onze finishfoto. Mensen reageren ‘Doel bereikt, nu lekker genieten’. Blijkbaar is het (nog steeds?) niet vanzelfsprekend dat ook onderweg zijn al genieten is.
We trappen door naar Victor Emanuel. Het blijft een gek gebouw, een kitscherige witte suikertaart, veel façade, prots en praal, maar ik heb geen idee of het gebouw ook inhoud heeft. Het is een druk verkeerspunt, er is militair toezicht en er zijn veel mensen. Op deze onverwachte plek komt het binnen, ik schiet helemaal vol, we zijn echt in Rome, we hebben het gedaan. Als Carry naar me toe komt, grijpt een militair in. Hier mag je niet stoppen, zelfs niet voor een knuffel.
Het allergaafste is als we over de Via dei Fori Imperiali fietsen, met achter ons Victor Emanuel, links het Forum Romanum en voor ons het Colosseum. De straat is vanwege een evenement afgesloten voor verkeer. Er rijden geen auto’s en alle wandelaars zijn terug gedrongen achter dranghekken. Dat laat voor ons een grote brede, lege straat. Alsof Rome de loper voor ons heeft uitgelegd, samen fietsen we naar het Colosseum.
