Of het het geluid was dat de fiets van Carry maakte weten we niet, maar de fietsen mochten de afgelopen nachten in het gehandicaptentoilet. Ook de fietsenmaker in Mértola bood geen soelaas. Hij bleek meer een brommermecanicien te zijn en handelaar in grasmaaiers. Hij hielp wel nog even de zadelpen af te zagen (ja, op een gegeven moment heb je de mafste theorieën) maar ook dat maakt geen verschil. Dus we rijden al tikkend verder.
Droog en zonnig is het bij vertrek, we gaan richting kust en volgen de Guardiana. De eerste keer dat we de rivier kruisen rijden we ook de Algarve in. Heuvelachtig gebied. Met gave uitzichten. Alsof we over de toppen rijden. Er vallen wat druppels. En de eerste druppels worden al snel een dikke bui. Hier moet echt de regenjas voor aan. Als de bui echt op zijn heftigst is stoppen we voor een vroege lunch. Als het droog is heeft dit restaurant vast een fantastisch uitzicht over de Guardiana, en Spanje aan de andere rivieroever, maar nu hangt er een gordijn van regen. We bestellen een halve portie kalkoen op advies van de serveerster, het blijkt meer dan genoeg te zijn. Taal blijft overigens bijzonder, die kalkoen heet in het Engels turkey, in het Portugees perú.
Het is weer droog als we vertrekken. We stoppen nog even om onze sokken uit te wringen. De weg volgt de Guardiana. In het midden dobberen zeilbootjes, wachtend op de zomer en hun eigenaar. Het uitzicht is gaaf. Het fietsen gaat soepel. We draaien de hellingen op en van de rivier af. Bij kilometer 60 zien we in de verte de zee en de grote brug die Spanje en Portugal verbindt. We stoppen om het verslag te luisteren van de Giro-etappe. Helaas niet de gehoopte eerste plaats voor Tom Dumoulin – vorig jaar fietsten we in Spanje toen hij won.
Dan bereiken we de kust. Wat een contrast met het binnenland. Een dorp vol bouwputten, met nieuwe hotels, onaffe appartementen en een boulevard onder constructie. Voor ons is dan het seizoen al wel begonnen maar hier hopen ze alles medio juni klaar te hebben. We beklagen de mensen die zich door hun touroperator op deze plek hebben laten afzetten. Ook ons hotel is splinternieuw, maar zonder parkeergarage. De fietsen staan dus in de hotelkamer, die is daar dan wel weer groot genoeg voor.
We zijn benieuwd hoe het fietsen ons morgen zal vergaan, of we tussen golfbanen, stranden en hotels nog een gevoel van Portugal overhouden.