Toscane

10 augustus Pistoia – San Gimignano

We worden wakker met de fietsen aan het voeteneind van het bed. Gisteravond hebben we ze daar neer gezet. We werden zo onrustig van die halfopen parkeergarage waar ze stonden, dat we uit bed gegaan zijn om ze op te halen.

Als we uit het raam kijken zien we de kathedraal met daarop fier wapperend een grote vlag van Santiago. Nee, we hebben niet de verkeerde afslag genomen, ook hier in Pistoia liggen resten van St. Jacobus. Het is wel duidelijk, ook in eigen land heeft Rome het moeilijk in de concurrentie met Santiago.

Het is nog koel als we vertrekken. En het is duidelijk, hier wordt serieus gefietst. Racefietsers komen ons tegemoet en passeren ons. We voelen ons dieselvrachtwagens omringd door sportwagens, het ene model wat sneller dan het andere. En op een hoek vinden we eindelijk de beschermheilige van alle fietsers, San Baronto.

Dit is een ander land, dit is Toscane. Borden geven de route naar Firenze, Siena en Volterra. Onder een strak blauwe hemel strekken de velden zich uit, druiven, olijven, zo ver als je kan kijken. Het lijkt wel of op elke top een oude burcht staat, of een kerk, en altijd geflankeerd door cipressen. En wij fietsen hier, twee blije mensen.

We passeren Vinci, het geboortedorp van Leonardo. Het wordt steeds heter en langzaamaan wordt het fietsen ploeteren. We gaan weer stijgen. En het is simpel, met wat snelheid is er een briesje, maar voor wie niet doortrapt is het tering heet.

Einddoel van vandaag is San Gimignano, beroemd om zijn torens. Voor ons is het het einde van het tweede routeboekje en daarmee ee n mijlpaal op weg naar Rome. We zien de torens in de verte liggen. Met een temperatuur van ruim 35 graden valt de laatste klim niet mee. We rijden door de toegangspoort de stad in en mengen ons in de meute toeristen die zich vergaapt aan dit werelderfgoed.