31 juli Campodolcino – Olgiasca
Gisteren zijn we gestopt bij de eerste camping die we tegen kwamen. We kregen een plekje naast de trampoline en daarmee meteen een inkijkje in het Italiaans campingleven. Natuurlijk willen er altijd te veel kinderen tegelijk springen, dus is het een komen en gaan van krijsende kinderen en sussende moeders. Klokslag half 11 horen we de mama’s voor de laatste ronde, iedereen naar huis. Daarna is het stil. Maar dit is niet de rust waarop we ons verheugen, dus we stappen weer op.
We dalen nog steeds en we genieten ervan. Gisteren waren we er te moe voor, nu zitten we als twee blije eieren op de fiets. Het is niet zo druk op de weg. We zien het bordje 20e bocht. We kronkelen verder naar beneden. We laten Italië langzaam op ons inwerken. We passeren wat korte tunnels. We zien de eerste palmen en in Chiavenna drinken we echte Italiaanse koffie. Het bord in de zon meldt dat het 33 graden is.
Van hieraf rijden we op een fantastisch fietspad langs de Mera. Het dal wordt wat breder, de bergen zijn nog steeds imposant. Wij fietsen met een grijns op het hoofd. De Mera verbreedt zich tot het Lago di Mezzola. De dorpjes worden wat drukker en we zien steeds meer toeristen.
We rijden verder over een onverhard pad op de dijk. Het is nog even worstelen om de fiets de dijk op te sleuren. Dan ligt er het Comomeer. Met wat bochten rijden we Collico in. We lunchen op de boulevard met uitzicht over het meer en de windsurfers.
Het laatste stukje rijden we langs het meer. De weg is smal en druk, maar het blijft mooi rijden. We nemen de afslag naar het hotel. Het lijf protesteert tegen het steile klimmetje. We hebben onszelf een kamer beloofd met uitzicht op het zwembad en een rustdag. Dat valt tegen, we hebben een platje met een jacuzzi en bij de nieuwbouw van de buren zijn ze aan de slag met een drilboor.
